Forums d'A TA TURQUIE

[SelimIII]

Uploaded with ImageShack.us

[Raskolnikoff]

Bu konuda frenkçe bir "topic" açtim, herkes anlasin ve katilsin diye.......Ama Cyber disinda kimse yazmadi....... Umarim Selim'in katkilari olur, madem açti bu konuyu hodri meydan usta......
_________________
Родион Романович Раскольников

[Raskolnikoff]

Müslümanların Cinsel Organları Ulemanın Elinde
Erkek ve Kadın sünneti Hakkındaki Dinsel Tartışmalar
makalenin tamamını www.sami-aldeeb.com 'de bulabilirsiniz
Sami A. Aldeeb Abu-Sahlieh*
Ağustos 1998

saldeeb@bluewin.ch
www.sami-aldeeb.com

* Hukuk doktoru ve siyaset bilimi mezunu. Lozan'daki İsviçre Karşılaştırmalı Hukuk Bölümü, Arap ve İslam Hukuku danışmanı.

Giriş

Müslümanlar çocukları sünnet eden grupların içindeki en büyüğünü oluştururlar. Eğer bu uygulamanın kaldırılmasını istiyorsak Müslümanların neden çocuklarını sakatladıklarını bilmeliyiz.

Müslümanlara çocuklarını neden sünnet ettiklerini sorarsanız, size ilk söz edecekleri şey "din" olacaktır. Daha sonra meseleyi sünnetli bir penis sahibi olmanın daha etkili ve daha güzel olduğu gibi savlarla "aydınlatacaklardır". En sonunda ise hijyenik ve bilimsel açıklamalar gelir - sünnet daha temiz ve daha güvenlidir. (kansere ve AIDS'e karşı korunma).

Dünyadaki cinsel organ yaralamalarına maruz bırakılmış kadınların büyük çoğunluğu Müslümandır. Bunlar, çocuklarını sünnet eden 28 Afrikalı, Arap, ve Müslüman topluluktan birine aittirler. Bunu dinsel gerekçelerle yapan ülkeler arasında Mısır, Sudan, Somali ve Eritre'yi sayabiliriz. Ancak bunu uygulamayan diğer Arap veya Müslüman halklar da vardır; Kuzey Afrika halkları, Suriye, Irak, Ürdün, Suudi Arabistan (bazı istisnalarla) ve İran gibi. Müslümanlarla, mesela Mısırlarla, kadın sünneti hakkında konuştuğunuzda, bunu yapmak için ilk önce öne sürecekleri neden, yine "din" olacaktır. Daha sonra, yine dinle bağlantılandırılabilecek neden "kızların namusu" gibi gelir. Daha sonra "hijyenik" ve "bilimsel" nedenler gelir. Ne var ki, kadın sünneti uygulamasını gerçekleştirmeyen Müslümanlar için diğer Müslüman ülkelerde böyle bir şey olabileceğine inanmak güçtür. Onlara, bunun Mısırlıların dinsel bir uygulama olduğuna inandıklarını, ve El-Ezher'in tavsiye ettiğini söylediğinizde, itirazlarını ifade etmeye başlarlar. Hazreti Muhammaed'in de bu konuda konuştuğunu söylediğinizde, size inanmayacak ve "İslam" ı karalamaya çalıştığınızı düşüneceklerdir.

Yahudilerin de sünnet için dini birinci neden olarak öne sürdüklerini görürsünüz. Aslında Müslümanlarla Yahudiler aynı din anlayışına sahiptirler: "Tanrı insan davranışını, peygamberleri aracılığıyla bildirdiği dinsel kanunlarla düzenler. Tanrı neyin iyi neyin kötü olduğunu insanlardan daha iyi bilir. Erkekler ve Kadınlar uymalıdırlar, ve dini otoriteler de bunu gözeteceklerdir". Deuteronomy 13:1 ile 29:28 ve Leviticus 23:14, Maimonides (ö. 1204)'den alıntılarsak; Tanrı'nın hükümlerini her zaman ve heryer için kabul etmeyenler boğularak öldürülmelidir. Sekiz asır sonra, Al-Sha'rawi adındaki ünlü Mısırlı Þeyh ve Bakan, Tanrı'nın kanunlarına uymayan Müslümanların öldürülmesi gerektiğini söylemişti. Bu nedenle, bugün yaygın olarak kullanılan Yahudi-Hıristiyan medeniyeti tanımlaması yerine Yahudi-Müslüman medeniyeti tanımlaması daha yerinde olacaktır.

Sünnet konusunda din ilk öne sürülen neden olduğu için, (entellektüeller arasında bile), ve Müslümanlar Dünya'daki en büyük cinsel organ sakatlamalarına maruz bırakılan topluluk olduklarına göre, şu anda İslam topluluğunda sünnet konusunda devam eden dini tartışmalar üzerinde duracağım.

Burada "İslam" hakkında değil, "Müslümanlar" hakkında konuştuğumu belirtmem gerekir. İslam, Yahudilik ve Hıristiyanlık gibi gerçekte varolmayan soyut bir kavramdır. İslam'la karşılaştığınız gün, bir kahve içmek için evinize davet edin! Gerçekte varolan şey Müslümanlar, Yahudiler, ve Hıristiyanlardır. Bu toplulukların kendi içlerinde de, ortak noktalar ve aynı zamanda büyük farklılıklar vardır, makalenin devamında göreceğimiz gibi.

Bu yazı, kadın ve erkek sünneti hakkında, bu üç grup içinde süregiden dini, bilimsel ve yasal tartışmaları içeren Arapça yazdığım kitabın bir özeti niteliğindedir.

1. Bölüm: Kuran'da Sünnet

1. Kuran'ın önemi

Müslümanlar Kuran'ı, Tanrı'nın peygamberi Hz. Muhammed aracılığıyla insanlığa gönderdiği son mesaj olarak kabul ederler. Kuran, İslami Hukuğun temel yasasını oluşturur.

Kuran'ın şu andaki hali Peygamber'in ölümünden 15-20 yıl sonra toparlanmıştır. Araştırmacılar için Hz. Muhammed zamanındaki Arap toplumunu anlamak için kullanılabilecek tek yazılı kaynağı oluşturur.

2. Kuran erkek ve kadın sünneti hakkında ne söyler

Bu soruya cevap vermeden önce Yahudi ve Hıristiyan kutsal kitaplarına konu hakkında ne dediklerini görmek için bakalım:

Ne Yahudi İncil'i ne de Yeni Ahit kadın sünnetinden bahsetmez, fakat erkek sünneti hakkında pek çok bahis vardır.

Yahudi Kitabı'ndaki en önemli bölüm Tanrı'nın İbrahim'e sünnet etmeyi emrettiği bölümdür.
" Seninle bir anlaşma yapacağız; şöyle ki, senden sonra nesillerce senin soyunla Tanrı arasında geçerli olacak. Ve sana ve soyuna, şu anda yabancı olduğun toprakları vereceğim, Kenan ülkesini, ve onların Tanrısı olacağım. Bu benimle senin ve soyun arasındaki anlaşmadır ki, uyacaksınız. İçinizdeki her erkek sünnet olacaktır. Üst derini sünnet edeceksin ki, bu seninle benim aramdaki anlaşmanın bir delili olacak. Nesiller boyunca 8 günlük her erkek çocuk sünnet olacak, ki bunlara evindeki köle dahildir. Böylece anlaşmanın delilini etinde taşıyacaksın. Sünnetli olmayan herhangi bir erkek toplumundan uzaklaştırılacak. [3].
Bu bölüm bugünkü ahlaki inançlarımıza ters düşen hususlar taşır;

- seçilmiş bir insan topluluğu, ki ırkçı bir yaklaşımdır
- Kenan ülkesinin Yahudilere verilmesi ki, bir hırsızlık olayıdır
- ve sünnet etme edimi ki, bir fiziksel yaralamadır
Buna ve diğer Tevrat yazılarına göre erkek sünneti, uyulmaması halinde korkunç sonuçları olan, ki bunlar arasında " insanlardan soyutlanma" başta gelir, mecburi bir olaydır. Sünnet edilmemiş herhangi bir erkek "insanlardan ayrılmalıdır"

Þimdi Yeni Ahit'e bakalım;

Dört İncil'den yalnız Luka'nın ki İsa'nın sekiz günlük iken sünnet edildiğinden bahseder. Vaftizci John'un sünnetinde de benzer bir bahis vardır. Bu, şu anlama gelir ki, her ikisi de, bugünkü yüzmilyonlar gibi, sünnetin kurbanları idiler. Bu, bütün Hıristiyanların sünnet olması gerektiği anlamına gelmez, yoksa bütün Hıristiyanları çarmıha da germek gerekirdi.

Tomas İncilinde sünnetin yargılanışını görürüz. İnananlarından biri İsa'ya sorar: " sünnet yararlı mıdır, değil midir?" İsa cevaplar: " Eğer sünnet yararlı olsa idi, o zaman Yaratıcımız onları analarının karnından sünnetli çıkarırdı. Yararlı ve gerçek olan sünnet, ruhun sünnetidir"
Yahudiler Hıristiyanlığa döndükçe sünnet meselesi yoktu çünkü zaten yahudiler sünnetliydiler. Ama diğerleri Hıristiyan olduğunda bu sorun ortaya çıktı. Aziz Paul tarafından yönlendirilen havarilerin çoğu ise sünnete karşı çıktılar. Hatta Peter'in rüyasında söyle bir mesaj aldığı kayıt edilmiştir. "Tanrı'nın temiz kıldığını siz kirli diye adlandıramazsınız"
Çok garip bir şekilde Kuran'da erkek ve kadın sünneti hakkında hiçbir bahis yoktur. Kesme anlamında "Sünnet" kelimesi Kuran'da yer almaz. Müslümanlar genelde bu gerçeği gözardı ederler. Ayrıca Tevrat'ta yer alan Hz. İbrahim'in sünneti bile Kuran'da yer almaz.

Kuran'da açık olarak belirli olan tek referans iki ayettir: -- 2:88 ve 4:155 -- burada "sünnetsiz" teriimi Yahudilerden bahsederek mecazi anlamda kullanılır .

Öyleyse Kuran'ın Yahudi ve Hıristiyan kutsal kitaplarından farklı olarak konu hakkında temelde sessiz kaldığını söyleyebiliriz. Bu sessizlik ortamında bazıları, konuya kendi düşünceleri yönünde açıklama getirmek için, ayetleri keyfi yorumlamışlardır.

2. Bölüm: Müslüman Yazarların Konumu

Bu bölümde Hz. Muhammed zamanında kadın ve erkek sünnetinin uygulanıp uygulanmadığına bakacağız

1)Başlangıçta özgür karar vardı

A)Peygamber zamanında erkek sünneti

Al-Jahiz (ö 868)'a göre, "Kadın ve erkek sünneti araplar tarafından İbrahim ve Hagar zamanından günümüze kadar devam etmiştir".

Al-Marsafi, çağdaş bir İslam yazarı, sünnetin Araplar arasında İbrahim'den miras aldıkları kökü derinlerde olan olan bir uygulama olduğundan bahseder.

Al-Marsafi Arapların "sünnetliler ulusu" olduklarından bahseder.

Ne var ki, Arapların sünnet uyguladıklarına dair kanıtlar yetersizdir.

- Muhammed zamanında Araplar üç dine mensuptular. Hıristiyan, Yahudi, Pagan. Yahudiler pek tabii ki, bu uygulumayı sürdürüyorlardı, ama Hıristiyanlar değil. Bazı şiirlerden bu konuda kanıtlara sahibiz. Ayrıca pagan Araplar hakkında da sünnet ettiklerine dair güçlü deliller yoktur. İncil onlar için "sünnetsiz" diye bahseder.
Kuran öncesi, sünnet hakkında, herhangi bir yazılı kaynak yoktur.

- Gelecek bölümde Müslüman yazarların Muhammed'in sünnetli olup olmadığı hakkında bazı şüpheleri olduğunu göreceğiz.
- Ahmad Ibn-Hanbal (ö 855)'ın hadislerinde şunu okuruz: "Uthman Ibn-al-As bir sünnete davetliydi, ama gelmeyi kabul etmedi, sebebi sorulduğunda Muhammed zamanında sünnet etmediklerini, ve böyle davetler de olmadığını söylemiştir".

- Al-Basra'nın askeri yöneticisi yaşlı insanlarla karşılaştı ve dinlerini sordu. Müslümanız dediler. Onları inceledikten sonra sünnetli olmadıklarını farketti ve sünnet olmalarını emretti. Kış olduğu için bazıları öldüler.Bu hikaye Hassan Al-Basri (ö. 728)'e aktarıldı. O da şikayet etti: "Ne garip kumandan! Muhammed zamanında beyazlar ve zenciler Müslüman oldu, o onları incelemedi, ve sünnet de olmadılar".

- Al-Tabari (ö 923) Tarihi'nde, Halife Ömer Ibn-Abd-al-Aziz (ö 720)'in Horasanın fethinden sonra askeri kumandan Al-Jarrah Ibn-Abdallah (ö 730)'a yazığını görürüz: "Eğer birisi arkanda namaz kılıyorsa onu cizye'den muaf kıl". Daha sonra pek çok insan İslam'a döndü. İnsanlar sadece cizyeyi ödemek istemedikleri için Müslüman oldular. Birisi kumandana tavsiyede bulundu: "İnsanlar sadece cizye ödememek için Müslüman oluyorlar. Kanıt olarak sünnetli olmalarını iste". Al-Jarrah, halifeye fikrini sordu. Halife reddetti: "Tanrı Hz. Muhammed'i insanları İslam'a çağırması için gönderdi. Onu bir sünnetçi olarak göndermedi"

- Al-Nawawi (ö.1277), Ibn-al-Mundhir (ö 931)'a atıfta bulunarak: "Sünnet konusunda ne geçerli bir kanıt, ne bir zaman sınırlaması, ne de takip edilebilecek herhangi bir sünnet (Peygamberin edimleri anlamında) vardır. Herşey insanların kendi kararlarına kalmıştır ve kanıt olmadıkça birşeyi yasaklamak doğru değildir". Ibn-Qayyim Al-Jawziyyah (ö 1351) Yahudiler gibi çocukların 7. günlerinde sünnet edilip edilmemeleri gerektiği konusunu tartışır. Ibn-al-Mundhr'e atıfta bulunarak:" Bu konuda bir dayanak yok. Bu konuda ne dayanak olabilecek bir bilgi, ne de kullanilabilecek Peygamberimizin sünneti vardır".

Bu örneklerden görebileceğimiz gibi, Peygamber zamanında ve sonrasında sünnet mecburi değildi, insanlar bu konuda özgür seçim hakkına sahiptiler.

B) Peygamber zamanında Kadın Sünneti

Muhammed zamanında kadın sünneti hakkında çok az bilgi vardır.
Jawwad Ali'ye göre, kadın sünneti Araplar arasında yaygındı, özellikle Mekkeliler arasında. Sünnetçi bir kadının oğlu, "klitoris kesen kadının oğlu" diye adlandırılmıştı.

2) Klasik yorumcular arasındaki ilgisizlik ve çelişkiler

Kadın ve erkek sünneti hakkındaki yukardaki bilgiye dayanarak söyleyebileceğimiz yegane şey, İslamiyet'in ilk çağlarında, bunun aileye ait bir karar olduğudur.

Müslüman İmparatorluğu'nun genişlemesiyle bazı yazarlar, insan davranışının her yönünü düzenleyen kitaplar yazmaya başladılar.

Eğer bunları inceleyecek olursak, erkek ve kadın sünnetiyle ciddi olarak ilgilenilmediğini görürüz. Bazen sünnet kelimesini bile içermedikleri görülür. Bu konuya rastlandığında ise diğer soruların içinde ek olarak tartışıldığı görülür. Bu konuda geniş bir bölüm içeren tek kitap Hanbeli yorumcu Ibn-Qayyim Al-Jawziyyah tarafından çocuklar hakkında yazılan kitaptır: tuhfat al-wadud bi-ahkam al-mawlud. Bu yazar daha önceki yorumcuların sünnet hakkındaki birbiriyle çelişen görüşlerini verir.

Bu tür çelişkili bakışlar, Kuran ve Hadisler konu hakkında hiçbir yorum içermediği için ortaya çıkmıştır. Bu yüzden diğer konularda ortaya çıkan fikir birliği,bu konuda hiçbir zaman olmamıştır.

Sami Aldeeb'in Makalesinin Sonucu Olarak: Müslümanlardaki sünnet uygulaması Yahudilerden kaynaklanır. Tevrat'taki: "Her Müslüman İbrahim gibi sünnet edilmelidir" bildirisi. İbrahim'in sünnet edildiğine dair kaynak ise, Yahudilerin dini kitabıdır, herhangi bir İslami kaynak değildir. İslam literatüründe Hz. Muhammedle ilgili bazı değinmeler var ise de bunlar 200 sene sonra toparlanan kaynaklardır.

Bibliyografya

Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989.
Abd-al-Wahid, Nijm Abd-Allah: Nazrat al-islam hawl tabi'at al-jins wal-tanasul, Matabi' al-manar, Kuwait, 1986.
Abduh, Muhammad (died 1905): Tafsir al-Qur'an al-karim (Tafsir al-manar), Dar al-ma'rifah, 2nd ed., Beirut, [1980].
Adawi, Abd-al-Rahman: Khitan al-banat, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, pp. 97-98.
Afifi, Muhammad: Murshid al-hayran fi amaliyyat al-khitan, in: Majallat al-hilal, April 1971, pp. 120-126.
Al-Adawi, Ali Al-Sa'idi (died 1775): Hashiyat Al-Adawi, Dar al-fikr, Beirut, (s.d.).
Al-Amili, Muhammad Ibn-Hasan Al-Hur (died 1692): Wasa'il al-shi'ah ila tahsil masa'il al-shari'ah, Al-Maktabah al-islamiyyah, Teheran, 1982.
Al-Amili, Zayn-al-Din Al-Jaba'i (died 1559): Al-rawdah al-bahiyyah fi sharh al-lam'ah al-dimashqiyyah, Manshurat jami'at al-Najaf, (s.d.).
Al-Awwa, Muhammad Salim: Khitan al-banat laysa sunnah wa-la makrumah, in: Jaridat al-sha'b, 18 November 1994.
Al-Bahuti, Mansur Ibn-Yunis Ibn-Idris (died 1641): Kashshaf al-qina' an mitan al-iqtina', Alam al-kutub, Beirut, 1983.
Al-Bahuti, Mansur Ibn-Yunis Ibn-Idris (died 1641): Sharh muntaha al-iradat, Dar al-fikr, Damascus, 1975.
Al-Baji, Abu-al-Walid Sulayman Ibn-Khalaf (died 1081): Kitab al-muntaqa, Matba'at dar al-sa'adah, Cairo, 1332 hegire.
Al-Banna, Muhammad: Khitan al-banat, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, pp. 79-80.
Al-Bayhaqi, Abu-Bakr Ahmad Ibn-al-Husayn (died 1066): Ma'rifat al-sunan wal-athar, Jami'at al-dirasat al-islamiyyah, Karachi, 1991.
Al-Bukhari (died 870): The translation of the meanings of Sahih Al-Bukhari, Arabic-English, vol. 1, Dar al-arabiya, Beirut, (s.d.).
Al-Dardir, Abu-al-Barakat Sidi Ahmad (died 1786): Al-sharh al-saghir, Dar al-ma'arif, Cairo, 1991.
Al-Ghawabi, Hamid: Khitan al-banat bayn al-tib wal-islam, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, pp. 49-57.
Al-Hadidi, Muhammad Sa'id: Khitan al-awlad bayn al-tib wal-islam, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, pp. 65-72.
Al-Ha'iri, Muhammad Husayn Al-A'lami: Da'irat al-ma'arif al-shi'iyyah al-'ammah, Mu'assasat Al-A'lami, Beirut, 1993.
Al-Halabi, Ali Ibn-Burhan-al-Din (died 1635): Al-sirah al-halabiyyah, Al-maktabah al-islamiyyah, Beirut, (s.d.).
Al-Hariri, Abu-Musa: Qis wa nabi, Li-ajl al-ma'rifah, Diyar aql, 1985.
Al-Hattab, Abu-Abdallah Muhammad Ibn-Muhammad (died 1547): Mawahib al-jalil, Dar al-rashad al-hadithah, Casablanca, 1992.
Ali, Jawwad: Al-mufassal fi tarikh al-'arab qabl al-islam, Dar al-ilm lil-malayin, Beirut, 3rd ed., 1980.
Al-Iraqi, Zayn-al-Din Abu-al-Fadil (died 1404): Kitab tarh al-tathrib fi sharh al-taqrib, Dar ihya' al-turath al-'arabi, Beirut, (s.d.).
Al-Jahiz, Abu-Uthman Umar Ibn-Bahr (died 868): Kitab al-hayawan, Dar al-jil, Beirut, 1996.
Al-Jamal, Sulayman (died 1790): Hashiyat Al-Jamal, Al-Maktabah al-tijariyyah, Cairo, (s.d.).
Al-Jaza'iri, Abu-Bakr Jabir: Ya ulama' al-islam iftuna, Matabi' Al-Rashid, Al-Madinah, 1992.
Al-Kalini, Abu-Ja'far Muhammad Ibn-Ya'qub (died 941): Al-furu' min al-kafi, Dar al-kutub al-islamiyyah, Teheran, 1981.
Al-Labban, Muhammad Muhammad: Khitan al-banat, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, pp. 83-86.
Al-Mahdawi, Mustafa Kamal: Al-Bayan bil-Qur'an, Al-dar al-jamahiriyyah, Misratah and Dar al-afaq al-jadidah, Casablanca, 1990.
Al-Mannawi, Muhammad Abd-al-Ra'uf (died 1622): Fayd al-qadir sharh al-jami' al-saghir, Dar al-ma'rifah, Beirut, 1995.
Al-Mardawi, Ala'-al-Din Abu-al-Hasan (died 1480): Al-insaf fi ma'rifat al-rajih min al-khilaf ala madhhab al-imam al-mubajjal Ahmad Ibn-Hanbal, Dar ihya' al-turath al-'arabi, 2nd ed., Beirut, 1986.
Al-Marsafi, Sa'd: Ahadith al-khitan hijjiyyatuha wa-fiqhuha, Maktabat al-manar al-islamiyyah, Kuwait, 1994.
Al-Musuli Ibn-Mawdud, Abd-Allah Ibn-Mahmud (died 1284): Al-ikhtiyar li-ta'lil al-mukhtar, Dar al-ma'rifah, Beirut, (s.d.).
Al-Nawawi, Abd-Allah: Sa'aluni an al-mar'ah, Dhat al-salasil, Kuwait, 1986.
Al-Nawawi, Abu-Zaykariyya Muhyi-al-Din (died 1277): Al-majmu' sharh al-muhadhdhab, Dar al-fikr, Beirut, 1990.
Al-Nazawi, Abu-Bakr Ahmad Ibn-Abd-Allah (died 1162): Al-musannaf, Wazarat al-turath al-qawmi wal-thaqafah, Mascat, (s.d.).
Al-Nimr, Abd-al-Mun'im: Ilm al-tafsir, Dar al-kitab al-Masri, Dar al-kutub al-islamiyyah & Dar al-kitab al-lubnani, Cairo & Beirut, 1985.
Al-Qaradawi, Yusef: Huda al-islam, fatawi mu'asirah, Dar al-qalam, Kuwait, 3rd ed., 1987.
Al-Qarrafi, Shihab-al-Din Ahmad Ibn-Idris (died 1285): Al-dhakhirah, Dar al-gharb al-islami, Beirut, 1994.
Al-Qurtubi, Abd-Allah Muhammad Ibn-Ahmad Al-Ansari (died 1273): Al-jami' li-ahkam al-Qur'an, Al-hay'ah al-masriyyah al-'ammah, Cairo, 1987.
Al-Ramly Al-Ansary, Shams-al-Din Muhammad (died 1596): Nihayat al-muhtaj, Maktabat Al-Halabi, Cairo, (s.d.).
Al-Rustaqi, Khamis: Minhaj al-talibin balagh al-raghibin, Wazarat al-turath al-qawmi wal-thaqafah, Mascat, (s.d.).
Al-Sawi, Ahmad Ibn-Muhammad (died 1825): Hashiyat bi-hamish Al-Dardir: Al-sharh al-saghir, Dar al-ma'arif, Cairo, 1991.
Al-Sha'rawi, Muhammad Mitwalli: Qadaya islamiyyah, Dar al-shuruq, Beirut & Cairo, 1977.
Al-Shawkani, Muhammad Ibn-Ali Ibn-Muhammad (died 1834): Fath al-qadir al-jami' bayn fannay al-riwayah wal-dirayah min ilm al-tafsir, Dar al-ma'rifah, Beirut, 1979.
Al-Shawkani, Muhammad Ibn-Ali Ibn-Muhammad (died 1834): Nayl al-awtar, Dar al-jil, Beirut, (s.d.).
Al-Shaykh Al-Saduq, Abu-Ja'far Muhammad Ibn-Ali (died 991): Ilal al-shara'i', Dar al-balaghah, Beirut, (s.d.).
Al-Sukkari, Abd-al-Salam Abd-al-Rahim: Khitan al-dhakar wa-khifad al-untha min manzur islami, Dar al-manar, Heliopolis, 1988.
Al-Tabari, Muhammad Ibn-Jarir (died 923): Tafsir Al-Tabari, Dar al-fikr, Beirut, 1978.
Al-Tabari, Muhammad Ibn-Jarir (died 923): Tarikh Al-Tabari, Iz-al-Dine, Beirut, 3rd ed., 1992.
Al-tifl nushu'uh wa-tarbiyatuh, Mu'assasat al-ba'thah, Teheran, 1410 hegire.
Al-Tubrusi, Al-Fadil Abu-al-Hasan (died 1153): Makarim al-akhlaq, Mu'assasat al-A'lami, Beirut, 1994.
Al-Tusi, Abu-Ja'far Muhammad Ibn-al-Hasan (died 1067): Al-nihayah fi mujarrad al-fiqh wal-fatawi, Intisharat Quds Muhammadi, Qum, 1985.
Al-Zuhayli, Wahbah: Al-fiqh al-islami wa-adillatuh, Dar al-fikr, Damascus, 1984.
Amin, Ahmad: Qamus al-'adat wal-taqalid wal-ta'abir al-masriyyah, Maktabat al-nahdah al-masriyyah, Cairo, 1992.
Arnus, Mahmud: Khitan al-banat, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, pp. 91-94.
Cyrille d'Alexandrie (died 444): Lettres festales, Editions du Cerf, Paris, 1991.
El-Masry, Yousef: Le drame sexuel de la femme dans l'Orient arabe, Laffont, Paris, 1962.
El-Saadawi, Nawal: The hidden face of Eve, Women in the Arab World, translated and edited by Sherif Hetata, Zed Press, London, 1980.
Ginzberg, Louis: The legends of the Jews, The Jewish publication society of America, Philadelphia, 12th edition, 1937.
Hamrush, Ibrahim: Khitan al-banat, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, p. 75.
Hasab-Allah, Ali: Usul al-tashri' al-islami, Dar al-ma'arif, Cairo, 1985.
Henninger, Joseph: Arabica varia, contributions à l'histoire culturelle de l'Arabie et des régions limitrophes, Universitätsverlag, Freiburg, 1989.
Husayn, Taha: Fi al-shi'r al-jahili, Dar al-kutub al-masriyyah, Cairo, 1926.
Ibn Abd-al-Hakam (died 870): The history of the conquest of Egypt, North Africa and Spain, known as the Futuh Misr, ed. by Charles C. Torrey, Yale University Press, New Haven, 1922.
Ibn-al-Arabi, Abu-Bakr Muhammad Ibn-Abd-Allah (died 1148): Ahkam al-Qur'an, Dar al-fikr, Beirut, 1972.
Ibn-al-Haj, Abu-Abd-Allah, Muhammad Ibn-Muhammad (died 1336): Al-madkhal, Maktabat al-turath, Cairo, (s.d.).
Ibn-al-Jallab, Ubayd-Allah Ibn-al-Hasan (died 988): Al-tafri', Dar al-gharb al-islami, Beirut, 1987.
Ibn-al-Jawzi, Abu-al-Faraj (died 1021): Ahkam al-nisa', Maktabat al-sharq al-jadid, Baghdad, 1989.
Ibn-Hajar, Ahmad Ibn-Ali (died 1449): Fath al-bari bi-sharh sahih al-imam Al-Bukhari, Idarat al-buhuth al-'ilmiyyah, Riyadh, (s.d.).
Ibn-Hanbal, Ahmad (died 855): Musnad Ahmad Ibn-Hanbal, Dar Sahnun, Tunis, (s.d.).
Ibn-Juzay, Muhammad Ibn-Ahmad (died 1340): Al-ahkam al-shar'iyyah, Dar al-'ilm lil-malayin, Beirut, 1979.
Ibn-Maymun, Musa (died 1204): Dalalat al-ha'irin, Kulliyyat al-ilahiyyat, Ankara, 1974.
Ibn-Qayyim Al-Jawziyyah, Shams-al-Din (died 1351): Tuhfat al-wadud bi-ahkam al-mawlud, Dar al-Rayyan, Cairo, 1987.
Ibn-Qudamah, Abu-Muhammad Abd-Allah (died 1223): Al-mughni, Dar al-kitab al-arabi, Beirut, 1983.
Ibn-Taymiyyah (died 1328): Fatawi al-nisa', Dar al-qalam, Beirut, 1987.
Ibn-Taymiyyah (died 1328): Fiqh al-taharah, Dar al-fikr al-'arabi, Beirut, 1991.
Jad-al-Haq, ‘Ali Jad-al-Haq: Al-khitan, annex to the periodical Al-Azhar, October 1994.
Jad-al-Haq, Jad-al-Haq ‘Ali: Khitan al-banat, in: Al-fatawi al-islamiyyah min dar al-ifta' al-masriyyah, Wazarat al-awqaf, Cairo, vol. 9, 1983, pp. 3119-3125.
Kasser, Rodolphe: L'Evangile selon Thomas, Delachaux & Niestlé, Neuchâtel, 1961.
Khalifa, Rashad (assassinated in 1990): Quran, Hadith and Islam, Islamic productions, Tucson (USA), 1982 (available on internet: http://www.moslem.org/qhi.htm).
Khallaf, Abd-al-Wahhab: Khitan al-banat, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, p. 76.
Lewis, Joseph: Al-khitan dalalah isra'iliyyah mu'dhiyah, Dar matabi' al-sha'b, Cairo, (1971?).
Maïmonide, Moïse (died 1204): Le livre de la connaissance, Quadrige & PUF, Paris, 1961.
Makhluf, Hasanayn Muhammad: Hukm al-khitan, in: Al-fatawi al-islamiyyah min dar al-ifta' al-masriyyah, Wazarat al-awqaf, Cairo, vol. 2, p. 449.
Nassar, Allam: Khitan al-banat, in: Al-fatawi al-islamiyyah min dar al-ifta' al-masriyyah, Wazarat al-awqaf, Cairo, vol. 6, 1982, p. 1986.
Philon d'Alexandrie (died 54): De specialibus legibus, I-II, Cerf, Paris, 1975.
Rapport sur les pratiques traditionnelles, Addis Ababa, 1987.
Rashid, Anwar Al-Sayyid: Wida'an lil-khilaf fi amr al-khitan, Dar al-wafa', Al-Mansurah, 1995.
Razi, in: Encyclopédie de l'Islam, new edition, Brill, Leiden, vol. 8, 1995, pp. 490-493.
Report of the United Nations Seminar related to Traditional Practices affecting the Health of Women and Children, Ouagadougou, Burkina Faso, April 29-May 3, 1991, E/CN.4/Sub.2/1991/48, Jun.12, 1991, p. 9.
Report on Traditional Practices, Dakar, 1984.
Romberg, Henry C.: Bris Milah, a book about the Jewish ritual of circumcision, Feldheim, Jerusalem and New York, 1982.
Rosner, Fred: Sex ethics in the writings of Moses Maimonides, Bloch publishing, New York, 1974.
Saadah, Khalil: Muqaddimat Ingil Barnaba, Majallat al-manar, Cairo, 1908.
Salim, Muhammad Ibrahim: Khitan al-banat, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, pp. 81-82.
Shaltut, Mahmud: Al-fatawi, Dar al-shuruq, Cairo & Beirut, 10th ed., 1980.
Shaltut, Mahmud: Khitan al-banat, in: Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-'ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i'tisam, Cairo, 1989, pp. 87-90.
Soubhy, Saleh: Pèlerinage à la Mecque et à Médine, Imprimerie nationale, Cairo, 1894.
Taha, Mahmud Ahmad: Khitan al-inath bay al-tajrim wal-mashru'iyyah, Dar al-nahdah al-'arabiyyah, Cairo, 1995.
The Gospel of Barnabas, edited and translated by Lonsdale and Laura Ragg, Clarendon Press, Oxford 1907, reprint by Al-Kitab, Lahore, 1981.
Thesiger, Wilfred: Arabian Sands, Longmans, London, 1959.
Vincent, Bernard: Les Morisques et la circoncision, in: Actes du 2ème symposium international du CIEM sur religion, identité et sources: documentaires sur les Morisques andalous, 2ème tome, Publications de l'Institut supérieur de documentation, no 4, Tunis, 1984.
Zenie Ziegler, Wedad: La face voilée des femmes d'Egypte, Mercure de France, Paris, 1985.
_________________
Родион Романович Раскольников

[Raskolnikoff]

KADIN VE ERKEK SÜNNETİ
Farklılık Efsanesi
Sami A. Aldeeb Abu-Sahlieh.
Giriş

www.sami-aldeeb.com
saldeeb@bluewin.ch


Her yıl yaklaşık olarak 15 milyon insan sakatlanıyor, onüç milyonu erkek ve iki milyonu da kız. Her kalp atışıyla bir çocuk bıçak altına yatıyor.

Kadın sünneti, Müslümanlar, Hıristiyanlar, animistler ve ateistler tarafından beş kıtada yapıldı, yapılmaya devam ediyor. Ama en çok Afrikalı ve Müslüman 28 ülkede yapılıyor. Bu yüzden Müslümanlar erkek ve kadın sünneti yapan en büyük dini gruptur. Mısır'da kadınların %97'si sünnetli, %99.5'i kırsal bölgelerde, ve %97'si ise şehirlerde.

Temelde dini ve tıbbi nedenleri öne süren ulusal ve uluslararası örgütler, erkek ve kadın sünnetinin ayrı ayrı şeyler olduğunu ve yalnız kadın sünnetinin kaldırılması gerektiğini öne sürüyorlar. Bu yaklaşımı sergilemek üzere aşağıda iki örnek sunuyorum
1) BM komisyonu tarafından insan haklarındaki geleneksel uygulamaları tartışmak için 29 Nisan - 3 Mayıs 1991 tarihleri arasında Burkina Faso'da yapılan seminerde, başta kesme uygulaması olmak üzere, ana ve çocuk sağlığı için zararlı olan bu uygulamaların yasaklanması için devletlere tavsiye kararında bulunuldu. Seminerin tutanağı şöyle devam ediyor:
"Katılımcıların çoğunun fikrine göre, kosmojeni ve dine dayandırılan açıklamalar batıl inanç olarak kabul edilmeli ve mahkum edilmeli. Ne İncil, ne de Kuran kadınların kesilmesini öngörmektedir. Kesmeye karşı mücadele stratejisi olarak, insanların zihninde hijyenik işlevi olan erkek sünnetinin, kadın bütünlüğüne bir saldırı olan kadın sünnetinden ayrılmasına karar verildi."

2) BM'in geleneksel uygulamalar hakkındaki özel rapörtörü Bayan Halimah Al-Warzavi'ye bir kaç soru sordum. İlk soru şuydu: “Erkek ve kadın sünnetine karşı birlikte mi savaşıyorsunuz, yoksa sadece birine karşı mı? Öyleyse hangisine karşı? Diğerini neden ihmal ediyorsunuz? “ Þöyle cevapladı:
“BM nezdinde sadece kadın sünneti kaldırılması gereken zararlı bir uygulama olarak kabul ediliyor. Dolayısıyla erkek çocuğun sünneti BM için bir mesele değildir. Öyle sanıyorum ki bu uygulama, Müslümanlar ve Yahudiler için dinsel bir vecibe olmasının dışında, hijyenik olduğu için Amerikalı doktorlar tarafından, doğan çocuk ister Müslüman, ister Hıristiyan olsun, herkese uygulanıyor. Onun için bence, yararlı olan erkek sünneti ile zararlı olan kadın sünnetinin bir karışımının yapılması, doğru değil."
Bu makalenin iki amacı var: Birincisi, kadın sünnetine karşı olanların, erkek sünnetine de karşı olmaları gerektiğini açıklamak. İkincisi, erkek ve kadın sünnetlerinin arasındaki farkın meşrulaştırılması için sürekli kullanılan iki tane bahane var: din ve sağlık. Bunların her ikisi de gerçeklerle desteklenmiyor.Bunları aydınlığa kavuşturmak. Uluslararası örgütlerce sünnet bir önlem olarak düşünüldüğü için erkek sünneti ve AIDS tartışması şu sıralarda özellikle önemli.
Burada şunu da eklemeliyim ki, sünnet için bu ikisi dışında öne sürülen bir çok neden var, yer darlığı nedeniyle bunlara değinemeyeceğim. İlgilenenler kitabıma bakabilirler.

I. Farklılığın Dinsel Meşrulaştırılması

Dinsel normların erkek sünnetini meşrulaştırdığını zannedenlerin düşüncelerinin aksine, bu normlar, kadın ve erkek sünnetlerini hem meşrulaştırmak, ama hem de, mahkum etmek için kullanılmıştır.

1. Yahudiler Arasındaki Tartışma

A) Tevrat

Tevrat (Eski Ahit) kadın sünneti için herhangi bir kural bulundurmaz. Öte yandan, Müslümanlar, Hıristiyanlar, ve Yahudiler için ise, erkek sünnetinin temelini oluşturur. İki metin bu uygulamayı ilgilendirir:
"İbrahim 99 yaşında iken Tanrı ona gözüktü ve dedi ki,: Ben Ulu Tanrı'yım. Benim önümde yürü, ve masum ol. Seninle ve senden sonraki neslinle, size Tanrı olmak için, senden sonra da geçerli olacak bir anlaşma yapacağız. Sana ve nesline, şu an için yabancı olduğun Kenan ülkesini, daimi malınız olması için vereceğim, ve size Tanrı olacağım. Ve sen de, anlaşmayı uygulayacaksın, neslin de uygulayacak. İçinizdeki her erkek çocuk, sünnet edilecek. Kendi üstderini sünnet edeceksin, ve bu aramızdaki anlaşmanın delili olacak. Nesillerin süresince, her erkek sekiz günlük olduğunda, ki buna evinde doğan köle, ve paranla satın aldıkların da dahildir, sünnet edilecek. Böylece anlaşmamız senin etinde sonsuza kadar bir anlaşma olacak. Sünnet olmayan herhangi bir erkek, toplumunuzdan izole edilecek, o anlaşmayı bozmuştur.
"Tanrı Musa'ya dedi ki, “İsrail halkına söyle: Bir kadın, erkek çocuk doğurursa, yedi gün boyunca törensel olarak kirli sayılacaktır, tıpkı adet döneminde kirli sayıldığı gibi. Ve sekizinci günde, sünnet derisinin (üstderisinin) eti sünnet edilecek. Onun kanının saflaşması 33 gün sürecek. Bu süre boyunca kutsal olan hiçbir şeye dokunmayacak, mabede gelmeyecek. Eğer kız doğurursa, iki hafta için kirli sayılacak, kan-saflaşması 66 gün sürecek" (Leviticus. 12:1-5)."
Birinci metinde, sünnet Tanrı ile İbrahim arasındaki anlaşmanın bir işareti. Bu yüzden, İbranicede sünnet Berit Milah, yani “kesme anlaşması” olarak adlandırılır. İkinci metin, sünnete çocuk ve annenin temizliği açısından değinir. Diğer pek çok metinde, Tevrat sünnetsizlerle sünnetlileri karşılaştırır. Sünnetsizler, “saf olmayanlardır”. Bu yüzden sünnetli olmayanların dini törenlere katılması yasaklanmıştır. (Exodus 12:4, mabede girmeleri yasaklanmıştır (Ezekiel 44:9) hatta Kudüs'e girmeleri yasaklanmıştır. (Isaiah 52:1). Tevrat, bazen fiziksel sünnet ile, “kalbin ruhsal sünneti” (Jeremiah 4:4) ve kulakların sünneti (Jeremiah 6:10) arasında bir ayrım yapar.

B) Þu anki Tartışma

Yahudiler kadınları sünnet etmişlerdir. Etiyopyalı Yahudiler buna devam etmektedirler. ( Falacalar) Ama bizim bilgimize göre, bu uygulama hakkında dini bir tartışma yoktur. Öte yandan şunu görürüz ki, pek çok Yahudi asıllı, kadın sünneti ile mücadele ederken, erkek sünneti ile aynısını yapmayı reddederler. “Terre des Hommes” ve “Sentinelles” örgütlerinin kurucusu Edmond Kaiser'in durumudur bu. Yani birisi Afrikalılara ahlak vaazi verirken, Amerikalılara ve Yahudilere bir şey diyemiyor. Bu ikiyüzlülükten, korkaklıktan ve kültürel emperyalizmden kaynaklanır.
Erkek sünneti şaşılacak sayıda Yahudi tarafından uygulanmaya devam eder, diğer Tevrat uygulamalarını terkettikleri halde: “dişe diş, göze göz” kanunu (Deuteronomy 19:21), zina edenlerin taşlanması (Deuteronomy 22:23), vs. Ama çok eski zamanlardan beridir bazılarının buna karşı çıktığı da görülür. Bazıları uygulamayı terk etmiş, hatta bazıları üstderilerini (sünnet derilerini) yeniden yapmışlardır. (I Maccabees 1:15; see also I Corinthians 7: 1, Tanrı'nın Yakub'un oğlu Esau'yu reddetmesi içi bir neden.
Yahudi dini otoriteleri sünnetli olmayanlara karşı pek de anlayışlı değildiler. Elijah, uygulamayı terk edenlerden acıyla bahseder. (I Kings 19:10) Maccabes kitabı, Yahudi bağnazların, Israil topraklarında buldukları her sünnetsiz çocuğu sünnet etmek için dolaştıklarını yazar. (I Maccabees 2:45-46). Cohen'in yazdıklarına göre, bugün hala, sünnetin kaldırılmasını önlemek için hayatlarını verenler Yahudilerin gözünde birer kahramandırlar.
Modern zamanlarda, erkek sünneti karşısındaki tartışma, dinsel topluluklara bağlılık yerine milliyete bağlılığı getirmeye çalışan Fransız Devrimi (1789) sırasında ortaya çıktı. 1842'de Frankfurt'ta bir grup Yahudi asıllı, sünnetin bastırılmasını ve yerine kızlar ve erkekler için kan içermeyen eşitlikçi bir törenin konmasını protesto ettiler. 1866'da, 66 Viyanalı Yahudi doktor sünnet uygulamasına karşı bir dilekçe yazdılar. 1871'de, Augsburg'da rabbiler, Yahudi bir anneden doğan bir çocuğun, ne kadar uzun süre sünnet olmasa bile Yahudi sayılmasına karar verdiler. Herzl'in (İsrail'in kurucusu) oğlunun da doğduktan sonra sünnet olmadığı, ve ergenlik çağına kadar öyle kaldığı, ancak daha sonra Herzl'in havarilerinin ısrarı üzerine sünnet olduğu da dikkat çekicidir.

Bu tartışma ABD'ne Yahudi göçmenlerle taşındı. Bu ülkede, reformist rabbiler, yeni Yahudi olanlara sünnet şartını getirmeme kararı aldılar. Fakat Amerikan hastanelerinde doğumların artması ve sünnetin genelleştririlmesi ile yeni doğanların doğumun üçüncü gününde Yahudi inançlarına uygun olmayan bir şekilde sünnet edilmeleri durumu ortaya çıktı. Bu durumu rabbiler, bazı Yahudi doktorları eğitmekle düzeltmeye çalıştılar. Ve dini evlilik törenlerinin kabul edilmesi ile birlikte, kaybettikleri zemini, sünnetli olmayanları evlendirmemekle yeniden kazanmaya çalıştılar. 2. Dünya Savaşının olayları sünnet uygulamasını güçlendirdi. 1979'da, Amerikan Rabbi Kongresi, sünnetin mecburi ve dini kurallar ile yapılmak zorunda olduğuna karar verdi.
Þu anda ilerici Amerikan Yahudi çevrelerinde sünnet aleyhinde tartışma, uygulamanın tıbbi yararları üzerinde yeniden alevlenmiştir. Tıbbi çevrelerdeki sünnete karşı artan düşmanlık ve ülke çapında azalan sünnet oranları nedeniyle, Yahudiler tekrar yalnız karar vermek durumundalar. Dini duygularının az olması sebebi ile, artık dini sünneti yerine getirmek için motive olamıyorlar, hastane sünnetini de geri çeviriyorlar. Bu durumla karşılaşan bazı Yahudi yazarlar, sünnet uygulamasının yumuşatılmasını istiyorlar, törenin sünnetten önce gelmesi, kızların da benzer bir törene katılmaları, hatta sünnet olmaları gibi. Ama bazıları sakatlama olayının toptan kaldırılması ve kızlar ve erkekler için eşitlikçi bir törenle yetinilmesi gerektiğini savunuyorlar. Üstderiyi (sünnet derisi) kesmek yerine, bazıları sembolik olarak bir havuç kesmeyi öneriyorlar. Son olarak da bazıları, hem töreni hem sakatlamayı reddediyorlar
Bu tartışma 1997'de bazı insan hakları savunucuları cinsel sakatlama ile savaşmak için bir dernek kurunca İsrail'e taşındı. Düzinelerce anababa, ailelerinin itirazına rağmen, çocukların istismarı ve kötü muameleyi yasaklayan Israil kanunlarının bir ihlali olarak gördükleri sünneti çocukları üzerinde uygulamayı reddettiler. Þarkıcı ve edebiyat eleştirmeni Menachem Ben, oğlunu kendi usülüne göre sünnet ettiğini söyledi: İncil'de kalplerin sünnetinden bahseden metindeki gibi. Sünnetin yararlarından bahsedenlere karşı ise, sünnet sonucu oluşan enfeksiyonlardan ölenlerin, koruduğunu söylediği enfeksiyonlardan ölenlerden çok daha fazla olduğu ve penisi temiz tutmak için yıkamanın yeterli olduğu ile cevap verdiler. İbn Meymun (Maimonides)'den alıntı yaparak, sünnetin cinsel zevki azalttığını eklediler. Bu tavrı eleştiren baş rabbi Eliahu Bakshi Doron, insanların kendinden nefret ettikleri için böyle düşündüklerini iddia etti. Ona göre "Yahudi olan herşeyin kötü olduğu inancı, Brith Milah'a da" sıçramıştı, "bu en önemli Yahudi işaretine, karşısında hiçbir şey söylenemeyecek zararsız basit prosedürede sıçramıştı" !. Sünnetle oluşan zararlar hakkındaki iddialar bile, Rabbinin fikrinde, bu eski gelenek hakkındaki şüpheleri doğrulamazdı. “Kim ilkel, antik, ve acı verici bir şey ile uğraştığımız kararını verebilir. Yahudi insanlar yıllarca böyle yaşadılar. Sünnet cinsel zevke zarar verse bile bu bir trajedi değil”.

2. Hıristiyanlar Arasındaki Tartışma

A) Yeni Ahit

İsa, zamanının dinsel otoritelerine şiddetle saldırmıştı. Talyon kanunu (göze göz) (Matthew 5:38-39) ve zina edenlerin taşlanmasını (John 8:3-11) lanetledi. Ama sünnet hakkında İsa'nın belli bir tutumuna rastlamıyoruz. Dört İncil'den sadece Lukas'ınki, İsa'nın sekiz günlük iken sünnet edildiğinden bahseder. (Luke 2:21) John'un İncilinde sünnete bir defa daha değinilir.
"Neden beni öldürmek için bir fırsat bekliyorsunuz ? Kalabalık cevap verdi: Sende bir şeytan var. Kim seni öldürmeye çalışıyor? İsa onlara cevap verdi.: Bir iş yaptım ve hepiniz şaşakaldınız. Musa size sünnet verdi- o, tabii ki, Musa'dan değil, fakat, patriarklardan- ve siz Sabbath gününde bir adamı sünnet ediyorsuuz. Eğer bir erkek Sabbath gününde sünnet ediliyor ise, Musa kanununun bozulmaması için, bir adamın bütün vücudunu Sabbath gününde iyileştirdiğim için bana kızgın mısınız? Görünüşlerle yargılamayın, ama, gerçek yargılamayla yargılayın." (John 7:19-24).
Burada, İsa'nın, sünnetin Tanrı'dan değil, patriarklardan geldiğini söylediğine dikkat edin. “Havarilerin İşleri”, Yahudi olmayanlar Hıristiyan olduğunda, sünnet olayının büyük bir tartışma çıkardığını anlatır. Peter sünnetsiz bir Romalının davetini kabul ettikten ve onu Hıristiyanlığa çevirdikten sonra, sünnetli Hıristiyanlar onu, sünnetsizler arasına girdiği, ve onlarla yediği için suçladılar.(11:2-3) Peter yaptıklarını kendisine bir sesin üç defa şöyle seslendiğini duyduğunu söyleyerek haklı çıkardı: “Tanrının temiz yarattığını sen kirli diye adlandırmamalısın”(10:15-16 and 11:8-10). Ama sünnetliler bunu böyle kabul etmediler ve bazıları Yahudi ülkesinden geldi ve kardeşlerine şunu öğrettiler:”Musa'nın geleneğine göre sünnet olmadığınız müddetçe, kurtarılamazsınız (15:1). Soru, havarilerin ve yaşlıların bulunduğu Kudüs'teki bir toplantı sırasında dile getirilmişti. (15:2) Yakup, Hıristiyanlığa dönen paganları üzmemek gerektiğini söyleyerek tartışmayı bağladı. Onlardan istenecek tek şey, “ idoller tarafından kirletilen şeylerden, zinadan, kandan, ve boğularak öldürülen şeylerden uzak durmaları “ idi. (15:19-20)
Kanunları sünneti yasaklayan paganları Hıritiyanlığa döndürmekle görevlendirilen Paul, bu sorunla defalarca karşılaştı:
"....herkes Tanrının kendisini çağırdığı zamanki ve ona sunduğu hayatı yaşasın. Bu, bütün kiliseler üzerindeki benim kanunumdur. Birisi çağrıldığı sırada sünnetli miydi? O zaman sünnet izini çıkarmaya çalışmasın. Çünkü önemli olan ne sünnettir, ne de sünneti tersine çevirmek, önemli olan Tanrı'nın emirleridir " ( Corinthians 7:17-20).
"...eski huyu, uygulamaları ile kaldırdınız ve yeni doğayı koydunuz, ki yaratıcısının görüntüsünde yenileniyor. Burada Yunan ve Yahudi, sünnetli ve sünnetsiz, barbar, iskitli, köle, özgür adam, olamaz, yalnızca İsa olabilir." (Colossians 3:10-11).
Böylece “zorunlu”dan, teolojik ve taktik nedenlerle sünnet isteğe bağlı hale geldi. Burada yani Eski ve Yeni Ahit'te dikkate çarpan şey, bugünkü gibi, sünnetin tıbbi yararları ve zararları hakkında bir tartışmanın olmadığıdır.

B) Mevcut Tartışma

Sünnet hakkındaki tartışma Hıristiyanlar arasında ilk yüzyıllarda devam etti. Origen (ö. 254) İbrahim'in fiziksel sünnetini, ruhsal olanla karşılaştırır: gelecek olan gerçeği pek çok şey görüntülerde gösterir.(1 Corinthians 10:11). Tanrı tarafından istenen sünnetin, kalbin sünneti olduğunu da ekler, üstderinin (sünnet derisinin) değil. Ona göre, insan yalnız üstderisini değil, bütün uvuzlarını günahtan korunmak için sünnet etmelidir. Fiziksel sünneti utanılacak, kötü niyetli, iğrenç bir uygulama olarak değerlendirir, uygulanması ve görünümü bile iğrençtir.
Sünnetin bu allegorik tercümesi, tekrar Cyril'de ortaya çıkar, İskenderiye Patriğinde(ö. 444). Cyril, Yahudileri İncil'i kelime kelime anladıklarını için suçlar, ve der ki; "Sünnetin gerçek anlamı “ten”in hissetttiklerinde değil, ama Tanrı'nın istediklerini yapmaktaki arzudadır." Bu dini argümana, Cyril, insan tabiatinin mükemmelliği ile ilgili birini daha ekler:
“Siz...”ten”in sünnetini önemli bir şey ve hatta inancın en uygun maddesi olarak görüyorsunuz....Peki o zaman, sünnetin uygulanmasını inceleyelim ....Gerçekten de, doğanın meydana getirdiği insan uzuvlarını sünnet etmek, çok geçerli bir nedeniniz olmadığı sürece, yalnızca saçma bir şey değil, ama aynı zamanda sanki insan vücudunu gereksiz ağırlıklarla yüklemiş gibi, Yaratıcı'nın sanatını suçlama anlamını da taşır. Öyleyse, Tanrı'nın hatalı olduğunu nasıl öne sürebiliriz? Çünkü eğer sünnet doğaya uyumun bir gereği ise, neden baştan öyle değildi? Öyleyse söyleyin bana, eğer birisi eldeğmemiş ve kusursuz doğanın yanlış olduğunu söylüyorsa, hangi mantıkla?”
“....... Herşeyin üzerinde olan Tanrı, binlerce ırk ve canlı türünü sebepsiz yere yaratmıştır. Ne var ki, en mükemmel güzelliğe yönelik yaratılışlarında, hatalı ya da gereksiz olan hiçbir şey yoktur. Onlar bu iki yalan ve suçlamadan oldukça uzaktırlar. Nasıl olur da, en mükemmel sanatçı olan Tanrı, en ufak şeylere özen gösteren Tanrı, yaratıklarının en önemlisinde böylesine büyük bir hataya düşerdi? Ve kendi şeklinde yarattığı insanı nasıl olur da, küçük ve önemsiz şeylerden daha çirkin yaratırdı?”
Sünnet bazı küçük Hıristiyan topluluklarında uygulanmaya devam eder. Özellikle dikkat çekenler erkek ve kadın sünneti uygulayan, Mısır'ın, Sudan'ın ve Etiyopya'nın Kıptileridir. Mısır'ın Kıptileri ile yaptığım tartışmalarda, aynı Müslüman argümanlarını kullandıklarını gördüm: İbrahim'in ve İsa'nın sünneti. Paul'un “Epistles” ya da “Havarilerin İşleri”nde belirttiği görüşlerinden bilgilenmemişlerdir. Kıpti dini liderlerine gelince, söyledikleri, baptismin, Hıristiyanlar için sünnetin yerine geçtiğidir. Paul'a değinirken, Anba Gregorius “sünnetin hiçbir şey olmadığı”nı tekrar eder. Onu sadece bir gelenek ya da isteğe bağlı bir hijyen yöntemi olarak görür. Ne var ki, Hıristiyan eğer sünnet olacaksa bunu baptizmden önce yapmalıdır, yoksa büyük bir günaha girer.
Maurice As'ad, Tanrı'nın erkek ve kadını mükemmel bir şekilde yarattığını, ve kimsenin onun bir parçasını bıçakla kesmeye hakkı olmadığını söylemektedir. As'ad'a göre, kadın sünneti yasaktır çünkü kadın cinsel organını kısmen veya tamamen kesmektir, oysa erkek sünneti isteğe bağlıdır, çünkü cinsel organa yalnızca “yüzeyden” dokunur.
20. yy'da, erkek sünneti hakkındaki dinsel tartışma Hıristiyanlar arasında, özellikle Protestan köktendinciler arasında yeniden alevlendi. Bu ülkede, Eski Ahit'i meşrulaştırmak için bilimsel nedenler öne sürülür, ve yalnızca sünnetle sınırlı da değildir.
1963 yılında yayımlanan “Bu Hastalıkların Hiçbiri” adlı kitap bir milyonun üzerinde satmıştır. (yazarı Hıristiyan doktor McMillen) Kitabın başlığı “exodus”tan bir alıntıdır.
“Eğer Tanrı'nın sözünü dinler ve söylediklerinin hepsini yaparsan, Mısırlılara koyduğum hastalıkların hiçbirini senin üzerine koymayacağım, çünkü ben Tanrı'yım, senin iyileştiricin”(exodus 15:26)
Bu çalışma der ki, bu ayette belirtilen söz, bugün bile geçerlidir. Sünnet hakkında bir bölüm ayırır. Kanserden kaynaklanan bir ölümü anlatırken şöyle der; “Ölümünü daha da trajik yapan şey şudur ki, şimdi tıp bilimi şunu kanıtlamıştır: penis kanseri Tanrı'nın İbrahim'e 4000 yıl önce söylediği bir şey ile tamamen önlenebilir: sünnet” Burada yazar, Yahudilerin sünnet nedeni ile nadiren penis kanserine yakalandığını iddia eder, ve şöyle der: sünnet Tanrı'nın emrettiği gibi, sekizinci günde yapılmalıdır. Çünkü hemorraja (aşırı kanama) neden olabilecek K vitamini sekizinci günde olgun hale gelir. Sünnet daha önce yapılır ise, aşırı kanmaya neden olur, daha sonra yapılır ise çocuğu travmatize eder.
Pastor Dan bir broşür yazmıştır:”Çocuklar....Tanrı'dan bize miras” Sünneti yalnızca erkek sağlığı için değil aynı zamanda ahlak ve ruhsallık için de gerekli bir şey olarak resmeder. Sünnet İbrahim'e verilmişti ve sekizinci günde Hıristiyanlar da dahil olmak üzere onun bütün takipçileri tarafından uygulanmalıdır. Cinselliği keserek saflığı sağlar ve pekçok hastalığı önler. Tanrısal emirlere uymayanlar sonrasındaki kötü sonuçlara hazırlıklı olmalıdır.
Televizyon Evanjelisti Pat Robertson, (1998'de ABD'de başkan adayı) “Eğer Tanrı insanlarına sünnet olmayı emretmiş ise, öyleyse bu doğru bir karar olurdu, çünkü Tanrı akıl ve bilgide mükemmeldir” demiştir.
Pastor Jim Bigelow, İncil'in kullanımına karşı çıkar: " Eğer Yahudilere tavsiye edilen sünnet iyi bir şey ise, o zaman İncil'de yeralan bütün herşeyin ne kadar iyi olduğunu düşünmek gerekir, Koşer yiyecekler, kadınların arınması vs. gibi. İncil der ki: “ ölü bir hayvanın etini yemeyeceksiniz. Evinizde oturan yabancıya vereceksiniz, ya da yabancıya satacaksınız. Gerçekten Tanrnıza adanmış insanlar mısınız siz? ” (Deuteronomy 14:21) Tanrı nasıl bazılarına ölü bir hayvanın etini yemeyi yasaklayabilir, ve diğerlerine izin verir?”
Bigelow ekler, " bugün uygulanan sünnet, İncilde önerilen ruhsal sünnetten farklıdır. Dolayısıyla bilimciler tarafından öne sürülen yararların hepsi verilemez. Ve eğer Tanrı sekizinci günde sünnetin sağlık için gerekli olduğunu düşündü ise, neden inananlarının çölde 40 yıl sünnetsiz dolaşmasına izin verdi.?” Aynı şekilde, Yeni Ahit'in de sünneti “hiçbir şey” olarak gördüğü düşünülemez. (I Corinthians 7:19) Eğer sünnet gerçekten yararlı olsa idi, Tanrı, inananlarını, 2000 yıl boyunce tehlikeye açık bırakır mıydı? Ne var ki, Yeni Ahit'in metinlerine Kutsal Ruh ilham verir". Bu yüzden Bigalow şu sonuca varır:
"Mantıksal olarak, İncil'de yazanlardan birini alıp diğerlerini çıkaramazsınız. Her şeyi bilen Tanrı tarafından indirilen Eski Ahit, ya iyi bir tıbbi bilgi kaynağıdır, ya da başka bir şey....Bu bölümde tartıştıklarımıza bakacak olursak, Tanrı'nın amacı tıbbi bilgi ortaya koymak falan değil, istediği gibi bir topluluk yaratmak idi."
Yahudi asıllı biriyle evli Hıristiyan bir hemşire olan Rosemary Romberg, Hıristiyan anababaların, sünnetin tıbbi olarak iyi birşey olmadığını bildikleri halde İncilde yazıldığı için iyi olduğunu düşündüklerini söyler bu konudaki kitabında. Bu görüşe karşı olan Romberg onları caydırmak için altı sayfalık bir bölüm yazmıştır. Þöyle ki:
- İncil'de yazan bazı şeyler bugün uygulanmamaktadır. Kuşları ve hayvanları yakmak gibi
- Hıristiyanlar için sünnet konusu Yeni Ahit'te tartışılmıştır, karar bunun hiçbirşey olmadığıdır.
- İncil sünneti hijyenik nedenlerle tavsiye etmedi. Ayrıca sünnetten bahsi mecazi anlamdadır. Kulakların sünneti, gözlerin sünneti gibi. İsa sünnetliydi, ama Marie ve Joseph Yahudiydiler ve başka şansları da yoktu. Aziz Ambrosius anlatır: İsa tarafından acı çekerek bütün bedel ödendiğine göre, artık kan çekerek acı vermeye gerek yok
Çocuklara acı çektirerek, sünnet, Yeni Ahit'in iki ilkesiyle ters düşmektedir. “Ruhun meyvası sevgidir, neşedir, barıştır, sabırdır, iyiliktir, cömertlik ve kendine hakim olmadır” (Galatians 5:22_23) Ve insanların size yapmasını istediği herşeyi siz de onlara yapın (Matthew 7:12).

3. Müslümanlar Arasındaki Tartışmalar

A) Kuran ve Sünnet

İslami Hukuğun ilk kaynağı olan Kuran, ne erkek sünnetinden ne de kadın sünnetinden bahseder. Ama bazı Müslüman yazarlar 2:124 nolu ayette sünnet için bir kanıt bulduklarını sanmaktadırlar. “....Allah İbrahim'i emirleri ile sınadığı zaman, o onları yerine getirdi. Ve dedi ki: Seni insanlığın lideri olarak atadım”.
Muhammedin bazı sözlerine bakarak, klasik ve yeni dönem müslüman yazarlar “emirler” terimini, İncil'de yazıldığı gibi İbrahimin sünneti olarak tercüme ederler. İbrahim, Müslümanlar için bir model olduğundan onun gibi yaşamak zorundadırlar. “Daha sonra sana şunu gösterdik: İbrahim'in dinini takip et, o ki gerçek bir inanan” (16:123).
Kuran'da sünnet hakkındaki metinlerin yokluğundan dolayı, klasik ve yeni dönem yazarlar hadislere dönerler. İşte günümüz Arap yazarlarından örnekler:

“Muhammed sünnetçi bir kadına mesleğine devam edip etmediğini sordu. Olumlu cevapladı ve ekledi: siz bırakmamı emretmedikçe, ve yasaklanmadıkça. Muhammed cevapladı: Ama, evet, müsaade edilmiştir. Bana yaklaş ki sana öğreteyim: Eğer kesersen fazla ileri gitme, çünkü yüze daha fazla ışıltı verir ve koca için böylesi daha iyidir” Diğerlerine göre şöyle demiştir: "Az kes ve fazla ileri gitme, çünkü böylesi kadın için daha zevkli, erkek için de daha iyi." Þiiler Al-Sadiq'ı bu hikayenin aktarıcısı olarak görürler.
"Muhammed dedi ki, sünnet erkekler için "sünnet"tir, kadınlar içinse mekruhtur. "Mekruh" değerli ve asil davranış" anlamındadır. Bu da kadın sünnetinin tercihan iyi olduğu anlamına gelir. Þiiler İmam Al Sadık'tan bahsederler: "Kadın sünneti mekruhtur. Mekruhtan daha iyi bir şey var mıdır?" Muhammed ekledi: " Müslüman olan yaşlı bile olsa sünnet olmalıdır."
Birisi sordu: " Sünnetsiz biri Hacı olabilir mi?" O cevapladı: " Hayır, sünnet olmadıkça gidemez."
- Muhammed der ki: “Fitre”ye beş norm dahildir. Cinsel bölgenin traş edilmesi, sünnet, bıyıkların kesilmesi, koltukaltının traş edilmesi, ve tırnakların boyu. Bunlar zorunlu değil fakat tavsiye edilen şeylerdir
- Muhammed der ki: " Eğer iki sünnetli organ buluşur veya birbirine dokunur ise, o zaman namaz için abdest almak gerekir." Bu Muhammedin zamanında erkek ve kadınların sünnetli olduğu anlamına gelir.
Klasik Müslüman yazarlar Hagar'ı kıskanan Sarah'ın onunla tartıştığını ve onu sakatlamaya yemin ettiğini söylerler. İbrahim karşı çıkar. Sarah vazgeçmeyeceği cevabını verir. İbrahim bunun üzerine Sarah'a onu sünnet etmesini söyler, böylece sünnet kadınlar arasında bir norm haline geldi.

B) Erkek sünneti üzerine şu anda devam eden tartışmalar

Erkek sünnetinin her zaman uygulanmadığına dair kanıtlar vardır. Bazıları şöyledir:
Klasik yazarlar Muhammedin sünneti konusunda fikir birliği içinde değildirler. Bazıları onun sünnetli doğduğunu, bazıları ise bir melek veya dedesi tarafında sünnet edildiğini söyler. Muhammedin hayatı hakkındaki önemli bir gerçek hakkındaki bu çelişkili tartışmalar, bizi, Muhammedin sünnetli olmadığı sonucuna götürür. Bu gerçek, Muhammed'in iki önemli hayat hikayesi yazarı Ibn-Ishaq (d. 767) ve Ibn-Hisham (d. 828)'ın ikisinin de, onun sünnetinden bahsetmemeleri ile teyit edilir.
- Vali tarafından, öldükten sonra sünnet edilmeleri emredilen yaşlı adamların hikayesini duyan Hasan Al-Basri kızar ve Muhammed zamanında pek çok insanın Müslüman olduğunu, ama Peygamberin hiçbir zaman, bu insanların sünnetli olup olmadığına bakmadığını ve çoğunun da sünnetsiz olduğunu söyler
- Ibn Hanbal Al-Musnad derlemesinde anlatır: Osman Ibn Abi-al-As bir sünnete davetliydi, ama daveti geri çevirdi. Sebebi sorulunca şöyle cevapladı: "Muhammed zamanında sünnet etmezdik, davet de olmazdı."
-Al-Tabari anlatır: Halife Umar Ibn Abd-al-Aziz (ö. 720) ordusunun generali Al-Jarrah Ibn Abd-Allah'a (ö. 730) Horasanı fethettikten sonra bir mektup yazar.” Seninle birlikte Mekke'ye doğru namaz kılanlardan haraç alma” İnsanlar bunun üzerine İslam'a geçmek için adeta yarışırlar. Bunun üzerine birisi generale, insanların inançlarından dolayı değil, haraçtan kaçmak için müslüman olduklarını söyler ve müslüman olanlara sünnet şartını koymasını tavsiye eder. General Halifeye danışır. Halife cevap verir: “Allah, Muhammed'i insanları İslam'a çağırması için gönderdi, sünnet etmesi için değil.”
Yakın zamanlarda, bazıları daha önce söz edilen 2:124 numaralı ayetin tefsirine karşı çıkmıştır. Imam Mahmoud Shaltout da, tefsirin “aşırı” olduğunu söylemiştir. Ayrıca, Imam Al-Shawkani'ye dayanarak, erkek ve kadın sünnetiyle ilgili metinlerin ya gerçek dışı, ya da belirsiz olduğunu eklemiştir. Buna rağmen, günümüz Müslüman yazarların ezici çoğunluğu, erkek sünnetinin mecburi olduğunda ısrarcıdırlar.
Suudi dini otoritelerine göre, Müslüman olan birisi sünnet olmak zorundadır, ama operasyondan korkup İslam'a girmekten vazgeçmesini önlemek için de, operasyon, inanç kalbine yerleşinceye kadar ertelenebilir. Al-Sukkari, eğer erkek sünnetli değilse, kadına, evliliği bozma hakkını tanır, çünkü üstderi, hastalık için bir taşıyıcı olabilir, ve iğrenme duygusu yaratabilir ki, bu da evliliğin amacına ulaşmasına engel olabilirmiş. Kadının güzel ve temiz birisiyle evlenmeye hakkı varmış, çünkü İslam temizlik ve saflık diniymiş. Ahmed Amin Sudanlı bir kabilenin İslam'a girmek istediğini anlatır. Kabilenin başındaki kişi, Ezher'deki bir bilimciye ne yapması gerektiğini sorar. Bilimci ona bir “gerekliler” listesi yollar, sünnet baştadır. Kabile Müslüman olmayı reddeder.
Erkek sünnetini sorgulayan beş çağdaş Müslüman yazara rastladık.
- Mısırlı düşünür Issam-al-Dine Hafni Nassif 1971'de Joseph Lewis'in çalışmasını tercüme eder: “ İnsanlık adına, sünnet büyük bir Yahudi hatasıdır” Metnin kendisinden uzun önsözünde, Nassif Müslüman toplumuna Yahudiler tarafından yerleştirilen barbarca bir davranış olan sünnete son verilmesini ister.
- Muhammed Afifi, Kahire'de yayınlanan Al-Hilal dergisinde, (Nisan 1971), sünnete karşı düşmanlığını gizlemeden, yukarda sözü edilen makaleyi yayımlamıştır.
- Libyalı yargıç Mustafa Kemal Al-Mahdawi (şu anda dinden dönmekle suçlanıyor) erkek sünnetini bir Yahudi geleneği olarak kabul eder. Yahudiler, Tanrı'nın kendilerini yalnızca sünnet olurlarsa, ya da kapılarını kurban edilen hayvanın kanıyla işaretlerlerse göreceğine inanırlar. (Exodus 12:7-13) Al-Mahdawi, Kuran'ın böyle bir mantığının olmadığını belirtir. Tanrı bu tür jestlerden hoşlanmaz, ayrıca üstderiyi (sünnet derisi) sadece kesilmesi için gereksiz bir obje olarak yaratmamıştır. Þu ayeti hatırlatır: “Ey Rabbimiz, sen bunu boşuna yaratmadın, seni bütün eksiklerden tenzih ederiz; o halde bizi o ateş azabından koru”(3:191)
- Müslüman Kardeşler hareketinin kurucusu Imam Hassan Al-Banna'nın küçük kardeşi Jamal Al-Banna, “Evet, biz insanı en mükemmel şekilde yarattık” (95:4) ayetini hatırlatarak, erkek ve kadın sünnetinin İslam'da yeri olmadığını, çünkü Kuran'da yer almadığını söyler.
- Türk yazar Edip Yüksel şöyle demiştir. " Bağışlayıcı bir Tanrı'nın nasıl olup da çocuklar için böyle acı verici bir haksızlığı öngörebileceğini insan kendine sormalıdır....Kuran'a gerçekten inanan herkes için cevap açıktır. Tanrı, sonsuz merhametiyle, böyle zalim bir töreni kabul edemez. Bu davranış Kuran'da hiç yer almaz. Sadece yeni çıkarılan icatlarda (hadisler) ve insanlara ait işlerde bu kadar zalimliğe rastlanabilir...Çocuklarımıza yaptığımız yüzyıllar öncesine uzanan bu suça bir son verelim.” e-mail ile temas kurduğum Edip Yüksel, konu hakkında yazdığım makalenin gözlerini açtığını belirtmiştir.
Þunu düşünmek gerekir ki, Kuran “sünnet” terimini hiç kullanmayan ve sadece bir yerde değil, tam on yerde “insanın mükemmelliği”nden bahseden tek dini kitaptır. Bu ayetlerden biri şöyledir. “Þeytan dedi ki: Ve mutlaka onları saptıracağım ve her durumda onları kuruntulara düşürüp, olmayacak kuruntularla aldatacağım. Mutlaka onlara emredeceğim de hayvanların kulaklarını yaracaklar ve yine mutlaka onlara emredeceğim de Allah'ın yarattığını değiştirecekler." Ve her kim Allah'ı bırakıp şeytanı dost edinirse, şüphesiz açıktan açığa bir zarara düşmüştür” (4:118-119) Bu ayet, Allah'ın yarattığını değiştirmenin şeytana kulluk olduğunu belirtir. Dolayısıyla Kuran'ın sünnet konusundaki sessiziliği, buna karşı olunduğu şeklinde yorumlanmalıdır.

C) Kadın sünneti hakkındaki şu anki tartışmalar

Kadın sünnetini mahkum eden pek çok müslüman yazar olmasına karşın, bunların çoğunluğu onun mekruh olduğunu iddia ederler. Tartışma, fetva komitesinin bu konuda üç fetva verdiği Mısırda özellikle yoğundur:
- 28 Mayıs 1949 fetvası, kadın sünnetinin terkedilmesinin bir günah olmadığını belirtti
- 23 Haziran 1951 fetvası, kadın sünnetinin istenir bir şey olduğunu, çünkü doğayı sınırladığını söyledi
- 29 Haziran 1981 fetvası, ki daha sonra Ezher'in Þeyhi olan Jad-Al-Hak tarafından verildi, bir başkasının öğretisi doğrultusunda, bu kişi doktor olsa bile, Muhammedin öğretisini terk etmenin doğru olmadığını, çünkü tıbbın sürekli değiştiğini söyledi. Kızın sünnetinin sorumluluğu ana-babaya düşer, ve “ Eğer bir bölge erkek ve kadın sünnetinden vazgeçerse, o bölgenin yöneticisi onlara savaş ilan edebilir”
Jad-Al-Hak pozisyonunu 1994 Ekiminde verdiği ikinci bir fetva ile korumuştur. Bu fetvada savaş ile ilgili kısmı üç defa tekrar etmiştir.
Kız çocuklarını sünnet eden Müslümanlar, bunun dinin bir parçası olduğunu düşünürler. Sünnet olmamanın, toplumsal düzeyde ciddi sonuçları olabilir. Bazı ülkelerde sünnet olmayan kız evlenemez, ve onun hakkında kötü konuşulur. (şeytan tarafından ele geçirilmiş) Mısır kırsalında, sünneti yapan kişi, bir “evlilik sertifikası” çıkartır. El-Masry, 1000'den fazla kızı sünnet eden bir kadının görüşlerini yansıtır. Ona göre, kızlarının sünnetini reddeden baba linç edilmelidir, "çünkü onlar kızlarının fahişe olmasını kabul etmişlerdir."
Kadın sünnetinin uygulandığı Müslüman ülkelerdeki pek çok kurum buna engel olmaya çalışmaktadır. Kuran'ın Tanrı'nın yaratışındaki mükemmelliği teyit ettiğini hatırlatırlar. Kendisi de sünnetli olan Dr. Nawal El-Saadawi, şöyle yazar.
“ Eğer din Tanrı'dan geliyorsa, nasıl olur da kendisi tarafından yaratılan bir organın, o organ ölmedikçe, ya da hastalanmadıkça kesilmesini isteyebilir? Tanrı vücudun organlarını rastgele, bir plan olmadıkça yaratmaz. Klitorisi kadının vücudunda, gelişiminin erken bir çağında kesilsin diye yaratmış olamaz."
Kadın sünnetine karşı olanlar Muhammed'e atfedilen metinlerin pek az bir güvenilirliği olduğunu eklerler. Imam Shaltout'un ve Þeyh Muhammed Al-Tantawi'nin görüşü, Kuran'da ve Muhammed'in hadislerinde sağlam temeller olmadıkça, doktorların fikirlerinin kanun olduğudur.
_________________
Родион Романович Раскольников

[Raskolnikoff]

II. Farklılığın Tıbbi Meşrulaştırması

Kadın sünnetini mahkum edip erkek sünnetini meşrulaştıranların görüşlerinin tersine, tıbbi argüman ya bunların her ikisini de meşrulaştırmış, ya da her ikisini de mahkum etmiştir.

1) Erkek ve kadın sünnetinin zararlı etkileri

Genelde kadın sünnetinin erkek sünnetinden çok daha zararlı olduğunu sık sık duyarız. Onun için Eylül 2000'de, UNCEF-İsviçre "kesme: sakatlama mı tören mi" başlığında bir bildiri dağıtmıştır. Bildiri şöyle der:
" Kesme terimi çok açık sayılmaz. Üstderinin bir kısmını almak anlamına gelen erkeklerin sünnetini hatırlatır: Bu uygulamanın erkeklerin cinsel fonksiyonunu engellemeden hijyenik avantajları vardır. Buna karşı, kesmenin kadın cinsel organında, kendi sağlığını ve doğacak çocukların sağlığını etkileyecek olan kalıcı sonuçları vardır."
Bu tür onaylama her şeyden önce eksiktir, çünkü her uygulamanın değişik örneklerini dikkate almaz. Aslında, temelde dört çeşit erkek sünneti vardır.
1. Tip: Bu tür, üstderinin tamamının kesilmesini içerir.
2. Tip: Bu genelde Yahudiler tarafından uygulanır. Sünnetçi, sol eliyle üstderiyi sıkıca kavrar. Çıkarılacak miktarı belirledikten sonra, glansı yaradan korumak için bir koruyucu yerleştirir. Daha sonra koruyucu hizasından üstderi bir defada kesilir. Operasyonun bu bölümüne Milah adı verilir. Bu mukoz tabakayı ortaya çıkarır. Daha sonra bu mukoz tabaka kenardan tutulur ve merkezden koronaya kadar yırtılır. Operasyonun bu kısmına Periah adı verilir. Rabbiler Periah 1. yy.'dan sonra, üstderinin yeniden yapılmasını engellemek için uygulamaya başlamışlardır. (epispasm)
3. Tip: Bu tip genelde penisin tüm derisini soymayı içerir. Hatta yumurtalıklar da bunun içine alınabilir. Araplar tarafından Salh denen bu uygulama Güney Arabistan'da ortaya çıkmıştır ve muhtemelen hala uygulanmaktadır.
4. Tip: Bu tür, üriner tüpün yumurtalıklardan glansa kadar yarılıp açılmasını içerir. Bu tür Avustralyalı yerliler tarafından hala uygulanmaktadır.
Kadın Sünnetinin de dört türü vardır:
1. Tip: Prepusun, klitorisle birlikte veya yalnız başına kesilmesini içerir.
2. Tip: Klitorisin kesilmesini, ve labia Minora'nın kısmen veya tamamen kesilmesini içerir.
3. Tip: Bu tür, dıştaki jenital organların tamamının kesilmesini, ve vajinanın daraltılmasını içerir
4. Tip: Bu tür, önceki türlerin hepsini ve vajinanın kesilmesi, yakılması gibi hayal edilebilecek türlü çeşitte vahşeti içerir.
Buradan açıktır ki, neyin zararlı olup olmadığını değerlendirmeden önce, ne hakkında konuştuğumuzu bilmeliyiz.

2) Erkek ve Kadın Sünnetinin Cinsel sonuçları

Kadın sünnetinin sonuçlarını abartırken, erkek sünnetinin zararlı sonuçlarını az gösterme yönünde bir çaba vardır. WHO'nun Cenevre'deki bürosunda cinsel sakatlamalardan sorumlu olan Dorkenoo şöyle yazar:
"Klitoridektomi, Kadın Cinsel Sakatlamalarının (KCS) en yaygın yöntemidir. Bu sünnetten çok penisektomi ile özdeştir. Erkek sünneti, penisi örten koruyucu derinin kesilmesini içerir, ama penise zarar vermez. Klitoridektomi, kadında cinsel zevk organı olan klitorisi tahrip eder."
Ne var ki eski kaynaklar erkek sünnetinin bu önemsizleştirmesini paylaşmazlar. Aslında Yahudi dini otoriteleri erkek sünnetini, erkeğin ve partnerinin cinsel zevkini azaltmak için bir yöntem olarak görmüşlerdir. Bu uygulamaya seks hakkındaki negatif düşünceleri nedeni ile devam ederler. Philo (ö. 54) sünnetin ilk hedefini şöyle açıklar:
“Zevkin kesilmesi zihni hayallere götürür. Bütün zevkler içinde en başta geleni olan erkek ve kadının birleşmesi olduğundan, kanun koyucular şunu düşünmüşlerdir ki, cinsel birleşme organını yaralamak ve sakatlamak hem bu zevki, hem de bunun simgelediği ve kaynağı olduğu diğer bütün diğer zevkleri engeller”
Diğer yerlerde şunu söylemiştir:
“İlahi kanun koyucu sünneti erkeklere pek çok nedenle emretmiştir. Birincisi onun çiftleşmeye kadından daha fazla isteği olduğu ve her zaman hazır olduğudur. Dolayısıyla doğru bir şekilde kadınları dışarıda bırakarak erkeğin yersiz içgüdülerini bastırır”
Maimonides (ö. 1204) şöyle yazmıştır:
"Söz konusu sünnet olduğunda, düşünüyorum ki amaçlardan biri cinsel ilşkiyi azaltmak, organı zayıflatmak, ve bu şekilde erkeğin mutedil olmasını sağlamaktır. Bazı insanlar sanırlar ki, sünnet erkeğin yapısındaki bir bozukluğu gidermek içindir, ama herkes kolaylıkla cevap verebilir: Nasıl olur da tabiatta yaratıklar dışarıdan düzeltmeyi gerektirecek kadar “eksik” olabilirler, hele bu özellikle üstderi (sünnet derisi) gibi işlevi açık seçik belli olan bir yapı ise? Bu emir, eksik yaratılışlı bir yapıyı düzeltmek için değil, ama insanın ahlaki yetersizliklerini tamamlamak içindir. Bu organda açılan yara tam da istendiği gibidir; ne gerekli işlevlere zarar verir, ne de çoğalma yeteneğine zarar verir. Sünnet basitçe aşırı isteği dengeler, çünkü sünnetin cinsel heyecanı azalttığına dair şüphe yoktur, organ daha başlangıçtan kan kaybederek ve koruyucu tabakasını kaybederek güçsüz hale gelir. Destanlarımız (Beresh Rabba, c.80) açıkça söyler: Sünnetsiz biri ile ilişkiye giren kadın için ondan ayrılmak zordur. Bu, benim inancıma göre, sünnetle ilgili emir için en iyi nedendir. Ve bu emri ilk uygulayan kimdi? İbrahim, günahtan nasıl korktuğu iyi bilinen babamız."
Ve ekler:
"Her şeyde altın kuralı takip etmeliyiz; aşkta aşırı olmamalıyız, ama tamamen de bastırmamalıyız, çünkü kanun emreder: “Meyva verin ve çoğalın” (Genesis 1:22) Organ operasyonla zayıflar ama tamamen de yok olmaz. Doğal fonksiyonu tamamen korunmuştur, ama aşırılığa karşı da korunmuştur”
Kıpti teolog Ibn-al-Assal (ö. 1265) sünnette gereklilik görmüştür: “Bazı doktorlar ve önemli filozoflar sünnetin zevk aracını zayıflattığını söylemektedirler, ve herkese göre arzu edilen bir durumdur bu. “ Burada referans kesinlikle Maimonides'e yapılmıştır. Thomas Aquinas (ö. 1274) Maimonides'e atıfta bulunur ama aynı zamanda sünnetin “ilgili organdaki şehveti azaltmak için bir yöntem” olduğuna değinir. Tanrı'nın bağlılık işaretini kafada değil peniste istemiş olmasının “bu organlarda bulunan şehveti azaltma amacını “ taşıdığı gerçeğini onaylamıştır.
Klasik Müslüman yazarlarda da aynı fikirlere rastlanır. Ibn-Qayyim Al-Jawziyyah (ö. 1351) erkek ve kadında sünnetin cinsel isteği azalttığını yazar, “cinsel istek aşırı olduğunda insanı hayvana çevirir, yok edildiğinde ise onu cansız biri yapar. Böylece sünnet bu aşırılığı keser. Bu yüzden, sünnet olmamış erkek ve kadınların hiçbir zaman doyduklarını göremezsiniz” Al-Mannawi (ö. 1622) Al-Razi'den aktarır:
"Glans (penis başı) çok hassastır. Eğer üstderi (sünnet derisi) içinde saklı olursa, çiftleşme sırasında zevki arttırır. Eğer üstderi kesilirse, glans sertleşir ve zevk zayıflar. Bu bizim kanunlarımıza daha iyi uyar: zevki tamamen yok etmeden azaltmak, aşırılıkla dikkatsizlik arasında ara durum.”
Erkek sünnetinin bugünkü muhalifleri, az önce bahsedilen eski yazarların sünnetin cinsel zevki azalttığı görüşüne katılırlar. Bunu doğrulayacak bilimsel açıklamalar getirmişlerdir. Ama eski yazarların aksine, kişisel bir hak olarak gördükleri cinselliği engellediği için sünnete karşıdırlar.
Muhalifler, cinsel zevkin yalnızca glans ile değil fakat, glansın koronası ile, frenulum ile ve üstderi ile de kaynaklandığını söylemektedirler. Glans penis başta sinir uçları ile örülmüştür, ve protopathic duyarlılığa sahiptir, bu da daha zayıf ve ham duyular anlamına gelir. Glanstan daha az duyuya sahip tek vücut organı ayak tabanıdır. Üstderiyi keserek, glans ve onun koronal tacı, korumasını kaybeder, zamanla sertleşir ve kurur, tıpkı bir yalın ayak gibi. Dolayısıyla sünnet, glans ve koronanın sürekli ilerleyen duyu kaybına yol açar. Ayrıca insan penisinin az ya da çok oranda deri yüzeyi kaybetmesine yol açar ki, bu %80'e kadar ulaşabilir. Kesilen parça bir metreden fazla damar, arter ve kılcal damar, 78 metre sinir ve 20,000'den fazla sinir ucu içerir. Sünnet üstderi kaslarını, bezlerini, mukoz tabakasını, ve epitel dokusunu tahrip eder. Frenulumu da yaralar.
Sünnet ereksiyonu engellemez ise de, derinin eksilmesi onu daha gergin, daha az elastik, ve daha az hareketli yapar. Eğer deri çok fazla kesilmişse, gerilim penisi bükebilir, veya yumurtalık derisini, kaybı telafi etmek için yukarı çekebilir.
Cinsel ilişkiye hazırlık sırasında, erkek kadının klitorisini ve üstderisini okşar. O da erkeğin penisini deriyi ileri geri çekerek uyarır ve ilişkiye hazırlar. Deri doğal uzunluğunu kaybettiğinde bunlar rahat yapılamaz. Bu önsevişme ve ilişkinin kendisi, sünnet kayganlaştırıcı smegmayı salgılayan bezleri yok ettiği için daha az pürüzsüzdür. Bunu telafi etmek için kadın genellikle bir kayganlaştırıcıya başvurur, yani hem kadın hem de erkek için zararlı bir maddeye. Bu iki problem, Amerikalı kadınların, kayganlıktaki eksikliği tükürükle telafi etmek için “fellatio”ya başvurmalarını, ve önsevişmenin neden kısa olduğunu açıklar.
Üstderi (sünnet derisi) kesilmesi, ve penis yağlandırıcı maddesinin eksikliği, hem kadın hem de erkek için cinsel ilişkiyi daha acı verici yapabilir. Burada eldeğmemiş erkeğin cinsel ilişkisinin sünnetli erkekten farklı olduğu dikkat çeker. Sünnetli erkek, eğer üstderisi olsa idi yaşayacağı heyecanın arayışı içinde daha şiddetli ve çabuk penetrasyonu tercih eder. Bu cinsel davranış sürtünmeyi arttırır, her iki kişide de lezyonlara yol açar ve olumsuz bir durum oluşturur. Bir Amerikalı doktor şöyle yazar:
“Sünnetli erkek, değişmiş penis işlevi ve duyarlılığı nedeniyle, hiçbir zaman Tanrı tarafından kendisine verilen jenital zevke ulaşamaz. Kadın da, hiçbir zaman eşinin tam cevabını yaşayıp tanıklık edemez. [...] Yetenekli bir müzisyen, bütün virtüözlüğüne rağmen, kötü akor edilmiş veya en iyi olmayan kalitede bir enstrümanla, en iyi müziğini ortaya koyamaz."
Burada şunu ekleyelim ki, ABD'de bazı erkekler, sünnet ile kaybettiklerini geri kazanmak için üstderi restorasyonuna gitmektedirler.

3) Erkek ve kadın sünnetinin sözde yararları

UNICEF-İsviçre'nin yukarda bahsettiğimiz bildirisinden, erkek ve kadın sünneti arasında ayrım yapıldığını görmüştük. Þöyle diyordu: “Tersine (erkek sünnetinin tersine), kadın sünneti, kadın cinsel organının bir sakatlaması, ve söz konusu kadın ve doğacak çocukları için kalıcı sağlık zararlarının oluşması yol açar”. Halbuki, erkek ve kadın sünnetinin tarihini incelersek, sahte sağlık faydalarının, her ikisinin de meşrulaştırılmasına yaradığını görebiliriz. Burada sahte sağlık yararlarının bir listesini veriyoruz.

A) Temizlik

Temizlik geçmişte ve bugün, erkek sünnetinin taraftarlarının temel dayanağı olmuştur. Bu kişiler, temizlik eksikliğinin, kanser, prostat ve pek çok cinsel hastalık için başta gelen sebep olduğunu iddia etmektedirler. Ama muhalifleri bu iddiaları tıbbi profesyonellerin seksist düşüncelerini yansıttığı için reddederler. Sünnetçiler erkek sünneti için şöyle bir gerekçe uydurur: Kadınlar kendi cinsel organları ve temizliği hakkında bilgisiz olduklarından bunu kızlarına ve erkek çocuklarına da öğretemezler.
Amerikalı doktor Ritter der ki, tırnaklarını kesmesini, dişlerini fırçalamasını, ve tuvalet temziliği yapmasını bilen bir erkek çocuğun, basitçe üstderisini geri çekip yıkayamayacağını söylemek, o çocuğa hakarettir. (yazarın notu: bu makale yazıldığı sırada üstderi için böyle bir temizliğin gerekli olduğu sanılıyordu. Bugün bunun da gereksiz hatta yanlış olduğu anlaşılmıştır. Zira üstderinin salgıladığı sıvılar bölgeyi temiz tutacak antibakteriyel ve antiviralleri içermektedir. Bu tıpkı gözkapağının içindeki sagılanan sıvıların gözü temiz tutması gibidir. Gözü nasıl yıkamıyorsak, penis başını da yıkamamalıyız) Ve ekler “eğer temizlik argümanını erkek sünneti için bir neden olarak kabul edersek, o zaman yıkamanın çok daha zor olduğu kadın organlarını da kesmemiz gerekir. Ne var ki, bugün ABD'de hiç kimse jenital temizliği sağlamak için kadın organını kesmeyi önermiyor."
Temizlik argümanı, 1950'lerde kadın sünnetini savunanlarca ortaya çıkarıldı. 1958'de Dr. McDonald tıbbi bir dergide şunları yazdı:
"Bebek klitorisi saklıdır. Prepus doğumda ortaya çıkar. Orta raphe ise her zaman el değmemiştir. Daha sonraki yaşlara kadar eldeğmemiş kalabilir....Raphe açılmadığında, smegma birikmesi soruna yol açabilir. Raphe sadece bir iğne deliği kadar açılırsa, bakteriler içeri girip birikenlerin kirlenmesine yol açabilir. Daha sonra rahatsızlık, kaşıma, mastürbasyon, vs. semptomlar ortaya çıkabilir. Yetişkinlerde...(acılı ilişki) ve frijidite ortaya çıkabilir. Erkeğin sünneti için öne sürülen nedenlerin çoğu kadınlşar için de geçerlidir."

B) Mastürbasyon

Mastürbasyonun önlenmesi Batı'da sık sık erkek ve kadın sünnetini haklılaştırmak için öne sürülen bir neden olmuştur. Klasik Arap kaynaklarında hiç yer almamakla birlikte, çağdaş Arap kaynaklarında hem erkek hem de kadın sünnetiyle ilgili kullanılmıştır.
Batı Hıristiyanları mastürbasyon fobisini Yahudi etkisinde geliştirmişlerdir. Meşrulaştırmaları Yaratılış 38:6-10'da yer alan, Onan'ın hikayesidir. (onanism kelimesi buradan çıkmıştır) Bu metin, bir yahudi geleneği olan, kayın-biraderin, kardeşinin ölümü durumunda karısıyla evlenme zorunluluğundan kaynaklanır. (eğer çocuksuz ise) (Deuteronomy 25:5-10) Onan bu kanunu kardeşinin karısı ile girdiği ilişkide geri çekilme yöntemini uygulayarak ve dolayısıyla karısının hamile kalmasını engelleyerek çiğnemiştir. Yahudi kanununda bunun cezası ölümdür. Rabbiler, kapsamlı bir tercüme ile, şu sonuca vardılar: mastürbasyon ile semeni boşa harcamak ceza gerektirir. Mishna erkek mastürbasyonunu şu ciddi terimlerle suçlar: “Sık sık muayene yapan her el, bu bir kadın ise, övgüye değer, ama bu bir erkek ise kesilmelidir.” Bu metindeki kadın kendini, dini arınma normlarını sağlayıp sağlamadığını görmek için muayene etmektedir. Bu yüzden hareket övgüye değerdir. Bunun yanında kadının, cinsel heyecan söz konusu olduğunda erkekten daha az duyarlı olduğu sanılmaktadır. Talmud, rabbilerin Mishna'nın bu metni üzerine tartıştıklarını anlatır
Londra'da, 1715 yılında, şu başlığı taşıyan kitapçık yayınlandığında mastürbasyon fobisi başlamıştır: “Onanya, veya kendini kirletmenin iğrenç günahı, ve her iki cins için korkunç sonuçları düşünüldüğünde, kendini bu uygulama ile yaralayanlara verilecek fiziksel ve ruhsal tavsiyeler.” Kitapçığın en büyük etkisi İsviçreli Doktor Samuel-Augustus Tissot (ö. 1797) üzerinde oldu. Mastürbasyon fobisini önce Avrupa ve daha sonra da Amerika'ya yayarak bugünkü kötü şöhretinin sahibi oldu. Tıbbi Bilimler Sözlüğü, 1819'da şunu diyordu: “ Ölümcül mastürbasyon alışkanlığının yol açtığı korkutucu sonuçlar bütün zamanların ünlü doktorlarının çalışma konusuydu....Onlara göre, jenitallerin sürekli uyarılması, fonksiyonlarımızı bozarak en kronik ve şiddetli hastalıklara neden olur." Ünlü Kellogg kahvaltı gıdalarının sahibi John Harvey Kellogg, mastürbasyona karşı mücadelede önde gelen simalardandı. Servetini, insanlara mastürbasyonun bir hastalık olduğunu anlatan kitaplar satarak elde etti. Mastürbasyonu 31 değişik hastalık için neden olarak suçladı .
Tahmin edileceği gibi, tehlikeli diye nitelenen bir uygulamanın, yok edilmesi için çareler bulmak gerekiyordu. Ruhi çabaların yanında, doktorlar cerrahi olmayan yöntemler önerdiler. Jenitalleri soğuk su ile yıkamak, bitkin düşene kadar spor yapmak, yatma pozisyonlarını düzenlemek, belli yiyecek diyetleri takip etmek, mekanik aygıtlar vs. ABD patent ofisi, mastürbasyonu önlemek için 20 değişik tıbbi alet için patent verdi: ilki 1861'de, sonuncusu 1932'de. Doktorlar ayrıca kadın ve erkekler için cerrahi yöntemler önerdiler: infibulasyon, hadım etme, cauterisation, sivri uçlu yüzükler kullanma, ve sünnet.
Sünnetin iki erken peygamberi Abraham Jacobi ve M.J. Moses idi. Her ikisi de Yahudilerin sırf sünnetli oldukları için mastürbasyona, ve üstderi ile beraber sebep verdiği korkunç hastalıklara karşı bağışık olduklarını iddia etti. 1871'de Moses daha sonra çok başvurulacak bir makale yayımladı: “Hijyenik ve Tedavi Edici bir yöntem Olarak Sünnetin Değeri”, New York Medical Journal. 1914'te, Abraham L. Wolbarst, diğer bir Yahudi doktor şöyle yazdı: “Gençlerde sünneti teşvik etmek her doktorun ahlaki görevlerinden biridir.” 1932'de, yetişkin mastürbasyoncuların izole edilip evlenmelerine izin verilmemesi gerektiğini bile yazdı. Mastürbasyon fobisinin gerilemesi ile, Amerikalı doktorlar artık eskisi gibi sünneti tavsiye etmiyorlardı. 1942'de Dr. Benjamin Spock erkek ve kızlarda mastürbasyonun önlenmesi için sünnet konusunu tartıştı ve şu sonuca vardı: "sünnet ve diğer cerrahi yöntemler, mastürbasyonun önlenmesinde uzak durulması gereken yöntemlerdir.” Bu yoruma rağmen çocuk sünnetinin yanında durdu, ve ancak 1976'da tamamen vazgeçti.
Sünnet, sözde çeşitli hastalıkların kaynağı olan mastürbasyonu önlemek için kullanılıyordu. Ama sünnet şu ya da bu zamanda, kellikten sırt ağrısına neredeyse bütün hastalıkların tedavisi için öne sürülmüştür. Doktorlar tarafından sözü edilmeyen tek hastalık belki de nezledir. Burada kendimizi beş temel hastalık ile sınırlayalım: cinsel yolla bulaşan hastalıklar, kanser, phimosis, uriner enfeksiyon, ve son zamanlarda AIDS.

C) Cinsel Hastalıklaın Önlenmesi

Mikropların keşfinden önce, sifilis gibi cinsel hastalıklar Batı'da terör estirirdi, tıpkı şimdiki AIDS gibi. 1880'lerde ABD'de sifilofobya gelişmişti. Sifilis kötü şeyler yapanlara Tanrı'nın bir cezası olarak görülmüştü, hatta bir kaç doktor bu hastaları tedavi etmeyi red bile ettiler.
Cinsel yolla bulaşan hastalıklar histerisinin tepe noktasında Dr. Eugene A. Hand, askeri bir doktor, Amerikan Tıp Birliği'nin 12 Haziran 1947'deki toplantısında Sünnet Ve Cinsel Yolla Bulaşan Hastalıklar başlıklı bir makale sundu. Yahudiler, Jentiller ve siyahlar arasındaki hastalık oranını karşılaştıran Dr. Hand, sünnetin cinsel yolla bulaşan hastalıkları engelleyebileceğine karar verdi. Þöyle yazdı:
"Sünnet siyahlar arasında yaygın değildir....Pek çok siyah arasında aşırı cinsel ilişki vardır, hastalıklar az bilinir ve az korkulur. Dolayısıyla siyahlar arasındaki hastalık miktarı yüksek olmuştur. Bu iki aşırı grup arasında jentiller (musevi olmayan, burada beyazlar kastediliyor) yer alır. Onların hastalık miktarı Yahudilerden yüksek, zencilerden ise düşüktür."
1973'te, Dr. Abraham Ravich Cinsel Hastalıkları ve Kanseri Sünnetle Yenmek adlı kitabını yazdı. Kitabı yayınlandığında, cinsel yolla bulaşan hastalıklar ABD'de neredeyse salgın seviyesine ulaşmıştı, özellikle gençler arasında.Dr. Ravich çok sayıda başlığı tartıştı, örneğin kendi yaptığı İncil yorumlarını aktardı, buradaki cümleleri kendi tercümelerini vererek yeni baştan yazdı, ve tarih öncesi salgınlara cinsel ahlaksızlık sebebini bağladı, ve daha sonra ki salgınlara da, üstderinin korunmasını sebep gösterdi. Mecburi sünnet önerdi.
Buna karşı Wallerstein, cinsel hastalıkların erkek sünneti ile aşırı bağlantılandırılmasının problemi erkeklerle sınırladığını söylemiştir. Ne var ki, bazı şekillerde cinsel hastalıklar kadınlarda daha ciddi olabiliyor. Erkeklerde cinsel hastalık genelde semptomatik oluyor (mesela, yaralar, acı vs. gibi fiziksel semptomlar ortaya çıkıyor) Daha da ötesi, erkek jenitalleri daha kolay muayene edilebiliyor. Tersine kadın jenitalleri daha saklı, enfeksiyonlar da genelde asemptomatik oluyor. (fiziksel semptomlar gözükmüyor) Göze çarpan semptom olmamasına rağmen, kadın cinsel partnerine hastalık bulaştırabilir. Daha da fazlası, cinsel enfeksiyonlar, erkekler gibi kadınların da hem iç hem dış jenitallerini etkileyebilir. Peki kadınların dış jenitalleri de basitçe enfeksiyonlara maruz kalabilirler diye çıkarılmalı mı? Bu ne kadar mantıksız ise, cinsel hastalığı engellemek için erkeğin üstderisini çıkarmak da o kadar mantıksızdır.
1855'ten 1997'ye, bu başlıktaki bütün yazıları inceledikten sonra, Dr. Van Howe şu sonuca varır:
"Bugüne kadar Cinsel Yolla Bulaşan Hastalıklar (CYBH) üzerinde sünnetin etkisini gösteren bir araştırma olmadı. Veriler, sünnetli bir erkeğin CYBH açısından daha büyük risk altında olduğunu gösteriyor. Bu ABD'de görülen trendlerle uyumlu. Rutin yenidoğan sünneti gerçekleştiği müddetçe, STD'lerin oranı düşeceğine yükselmiştir. Birinci Dünya ülkeleri içinde, ABD en yüksek CYBH, HIV enfeksiyonu ve sünnet oranına sahiptir."

D) Penis ve Rahim Kanseri

1932'de Yahudi asıllı doktor Abraham Wolbarst, sünnetin kanseri önlediğine dair bir makale yazdı.(ABD'de) Yahudilerin penis kanserine karşı bağışık olduklarına dair inancına dayanarak, kanseri “prepusyal boşlukta patojenik maddelerin birikmesi”ne bağladı.
1942'de, Wolbart'ın smegmanın kanserojen olduğuna dair teorisini geliştirerek, ve Yahudilerin hastalığa yakalanmadığı efsanesini tekrarlayarak, Dr. Ravich üstderi ile prostat kanseri arasında nedensel bir ilgi olduğunu ortaya attı. Ayrıca kadın rahim kanserine de erkek smegmasının sebep olduğunu yazdı.
Popüler haber dergisi Newsweek, Ravich'in iddiasını yayınladı ve “erkek çocuklarını daha fazla sünnet etmek gerektiğini" de ekledi. Ravich 1951'de her yıl üstderiden kaynaklanan 25 bin kanser ölümü olduğunu, 3 ila 8 milyon arası Amerikalının da üstderi nedeni ile prostat kanserine yakalandığı iddialarını bir başka makalede yayınladı. Ravich “önemli bir kamusal sağlık önlemi” olarak mecburi, toplu sünnetlerin yapılması gerektiği sonucuna vardı
Özetle, bu teori smegmanın kanserojen olduğu, Yahudilerin sekizinci günde sünnet oldukları için en düşük penis ve rahim kanseri oranına sahip olduğu varsayımıyla başlıyor. İkinci sırada Müslümanlar varmış ve son sırada da sünnetli olmayanlar geliyormuş. Bu teori pek çok makalede tekrar edildi, hepsi de 1932'deki Dr. Wolbarst'ın makalesine atıfta bulunuyordu. Muhalifler bu teoriyi reddederler. Haklılıkları, 1975'ten beri Amerikan Pediatri Akademisi tarafından ve 1996'dan beridir de Amerikan Kanser Derneği tarafından teyit edilmektedir. Dahası, sünnet engel olduğu iddia edilen hastalıktan daha tehlikelidir. Dr. Denniston açıklar:
"Olası bir penis kanseri vakası engellemek için, 100.000 çocuğun sağlıklı dokusunu çıkarmayı teklif etmek ahlak ve mantık dışıdır. Mukayese edilecek olursa, göğüs kanseri riski yaklaşık 100 kat daha büyüktür, ancak kimse bu başaçıkılamaz hastalık için bütün kadın göğüslerini çıkarmamız gerektiğini söylemiyor".

E) Phimosis ve paraphimosis

Phimosis, çok sıkı bir üstderiyi glansın gerisine itmedeki zorluktur, parafimosis de tersine üstderiyi glansın ilerisine itip örtmede yaşanan zorluktur. 19. yy'da Amerikalı doktor Lewis Sayre (ö. 1900) uzun yapışık bir üstderinin sadece felç değil aynı zamanda kalça kemiği hastalığı, siğil, kötü sindirim, sara ve diğer hastalıkların da sebebi olduğunu düşündü. Yıllar geçtikçe phimosis'e dayandırılan hastalık listesi uzadı. 1932'de, Dr. Abraham Wolbarst phimosis'i kanser, sifil ve daha birkaç hastalığa nedenmiş gibi gösterdi. Diğer Amerikalı doktorlar mastürbasyon, gece altını pisletme, aşırı terleme, histeri ve nörosteniyi ekledi. Sünnet bütün bu durumlara bir tedavi olarak gösterildi. Bütün çocukları doğumdan sonra muayene etmek gerekirdi. Eğer üstderi geri çekilmiyor idiyse, bu sünneti gerektiren bir phimosis durumu olarak algılanıyordu
Aynı durum Britanya'da da 1949'lara, ta ki Dr. Douglas Gairdner'in, phimosis'in büyük çoğunlukla doğal, hastalık yapıcı olmayan bir durum olduğunu ispat eden makalesine kadar devam etti. Sünnetle ilgili bütün iddiaları inceleyerek ikna edici olmadıkları için geri çevirdi, ve yeni doğan bir bebeğin prepusunun kendi doğal haline burakılması gerektiği hükmüne vardı
Doktorların gene sünneti tavsiye ettikleri paraphimosis durumu içinse, bunun üstderiyi zamanından önce geri çekerek glansın arkasındaki sulkusta sıkışmasına neden olduğunu yani bir hastalık olmadığını bilmek gerekir. Pediatrik uygulamalarda şikayetin anababaları doktorlarca yanlış olarak bilgilendirmeleri sonucu olduğu görülür: Anababalara üstderiyi geri çekmeleri söylenir ama tekrar yerine götürmeleri söylenmez. Bu durum tedavi edilebilir, sünnet ancak durumun sık sık tekrar etiiği çok aşırı durumlarda düşünülebilir

F) İdrar Yolu İltihabı

1980'lerin ortalarında idrar yolu iltihapları (İYİ), sünnet etmek için en son geliştirilmiş bahane olarak ortaya çıktı. Bu teorinin en büyük destekçisi Amerikalı Dr. Thomas Wiswell'di. Amerikan Askeri Hastanelerinden birinde yaptığı, 5621 yenidoğanı kapsayan araştırmalarından birinde, sünnetin İYİ'yi azaltabileceğini öne sürdü. Ona göre bu oran sünnetlilerde %0.14 sünnetsizlerde %1.4 idi.. Destekçileri Wisley'in araştırmasını uzun bir süreden beridir beklenen sünnet alameti olarak selamladı.
Karşıtlar ise, Wispel'in araştırması doğru olsa bile, 1.4 çocuğu kurtarmak için 100 çocuğu sünnet etmek gerektiğini, oysa enfeksiyonların bıçağa gerek kalmadan tedavi edilebildiğini söyledi. Eğer operasyonun risklerini göz önüne alırsak, şunu görmeliyiz ki, aldığımız risk, önlemeye çalıştığımız şeyin riskinden çok daha büyüktür.
Karşıtlar ayrıca şunu da belirtiyorlar: kadınlardaki İYİ oranı erkeklerden daha yüksektir, ama hiçbir doktor kadınlarda jenital cerrahiyi önermiyor? Bunlar antibiotiklerle tedavi edilebiliyor, ve bunun dışındaki herhangi bir tedavi yöntemi de, ABD'deki yasal sağlık standartlarna göre “kötü ve yanlış tedavi” olarak mahkemede yargılanabiliyor
Son olarak sağlam bir çocuğun aslında İYİ'ye yakalnma olasılığının daha düşük olması gerektiğini belirtiyorlar. Üstderi glansı idrardan ve dışkıdan korur. Eğer biri üstderiyi sünnet ile keserse, idrar yolları enfeksiyona daha açık hale gelir. Sünnetli erkeklerin İYİ'ye yakalanma olasılığı en az diğerlerin ki kadardır.

G) AIDS

Erkek ve kadın sünnetçilerinin son icadı, sünnetin AIDS'i önlediğidir. Blimsel detaylara girmeden önce, üzerinde yorum yapmalıyız.
Önce, Arap kaynaklarının, sadece erkek sünnetinin değil kadın sünnetinin de AIDS'i önlediğine dair iddialarnın ilginçliğine değinelim. Mısır gazetesi Aqidati 5 Eylül 1995'te bir makale yayımladı, başlığı şuydu: Gelinin evinin bir tanığı diyor ki: sünnet AIDS'i önler. Makalenin yazarı Dr. Þefik: “Avrupalı bir tıp örgütü, AIDS'in sünneti önlediğini doğruluyor.” ve ekliyor: “bu tıp örgütünün bu itirafı, CNN'in yürüttüğü sünnette direnen İslam'a karşı kampanyaya karşı verilebilecek en güçlü ve en iyi cevap” Bu makale, Kahire'de bir kızın sünnet edilişini gösteren 7 Eylül 1994 tarihli CNN çekimlerine dayanıyor. Mısır gazetesi Sawt al-ummah 9 Eylül 1995'te şu başlık altında bir makale yayımladı: Sünnet Kadınları AIDS'e karşı koruyor. Bu makale obstetrist İzzet Al-Sawi'nin aşağıdaki sözlerine atıfta bulunuyor:
"Eğer Batılı tıp örgütleri sünnetin AIDS'e ve penis kanserine karşı koruma sağladığına kannat getirmişse bunda şaşıracak bir şey yok, çünkü kadın sünneti herhangi bir probleme yol açmıyor ve korkulacak bir tarafı yok."
Mısır gazetesi Al-Hadaf'ta yayımlanan bir makale, “Kadın Sünneti AIDS'e Karşı Korur” başlığını taşıyor. Makale şöyle diyor:
Uluslararası Haber Ajanslarının henüz geçtiği bir habere göre, bir Avrupa tıp örgütü kadın sünnetinin AIDS'e karşı koruma sağladığını itiraf etti. Haber ayrıca, bu sonuca varan doktorların Kanada, Norveç ve Danimarka vatandaşları üzerinde çalıştığını yazıyor.
24 Haziran 1997 tarihinde, Kahiredeki bir mahkemeden Mısır Sağlık Bakanlığının, kadın sünnetini yasaklayan kararını iptal ettirmeyi başaran Þeyh Al-Badri, açıkladı:
" Bizim dinimizde, namaz kılar, oruç tutar ve sünnet ederiz. 14 yüzyıldır dedelerimiz ve nenelerimiz sünnet ettiler. Sünnet olmayanlar AIDS'e daha çabuk yakalanırlar."
Mısır basını ve Þeyh Al-Badri'nin kadın sünnetinin AIDS'e karşı koruma sağladığına dair Mısır kamuoyunu ikna etmeye çalıştığı açıktır. Ne var ki, yukarda bahsedilen Batılı kaynak kadın sünnetini değil erkek sünnetini kastediyordur. Kadın sünnetinin karşıtları olarak, tersine, onun kullanılan steril olmayan aletler ve enfeksiyon ile AIDS'in yayılmasına katkıda bulunduğunu belirtiyorlar
Sünnet ile AIDS'in önlenmesi teorisi 1980'lerin sonunda, bazı Afrika çalışmaları HIV virüsünün yayılması ile sünnetsiz penis arasında bir ilişki varmış saptayınca ortaya çıktı. Erkek sünnetinin ABD'deki taraftarları, giderek artan sayıda kişi tarafından saldırılan bu uygulamayı savunmak için teoriden yararlandılar. Bu taraftarlar arasında, 1986'da tıbbi bir dergiye teorisi hakkında makale gönderen Yahudi asıllı doktor Aaron Frank'ı da saymak gerekir. Bir gazeteci tarafından röportajı yapılan Dr. Fink, ne var ki, teorisini kanıtlamanın bir yolu olmadığını açıklamıştır. Pek çok diğer doktor, teoriye desteklerini vermişlerdi.
Bu teorinin yaratıcıları AIDS'in dağılımı haritası ve sünnet arasındaki gözlemleri ile başlamıştır. Sünnet uygulayan yerlerin AIDS'e daha düşük yakalanma olasılığı olduğunu fark etmişlerdir. 1950'den itibaren sünnetle ilgili istatistiki veriyi, bu verinin değişebileceğini gözönüne almadan teorilerine dayanak yapan araştırmacılar, ilk ilişki yaşı, kadın sünneti uygulaması, ve çok eşliliği de dikkate almamışlardır
Diğerleri, Kenya ve Zaire arasındaki 283 uzun mesafe sürücüsü ve yardımcılarını incelemişlerdir. Ancak sünnetli olup olmadıklarının muayenesi araştırmada geçmiyor. Araştırmada gerçek sayılar değil sadece oranlar yer alıyor, ve diğer olası faktörleri incelemek için de herhangi bir çaba görülmüyor.
Diğerleri Abidjan'ın CYBH hastanesine başvuran 1,169 adamı inceliyor, başka araştırmalar gene Afrika'da fahişelere sık sık giden insanları konu alıyor. Bütün bu çalışmalar, üstderiyi HIV taşıyıcısı olarak baştan kabul edip, diğer faktörleri gözardı ediyor. Bir başka unutulan faktör, sünnetsiz erkeklerin belirli ülkelerde eş bulmakta zorlandıkları. Bu nedenle, cinsel ilişki için fahişeleri arıyorlar. Daha yüksek AIDS oranları için nedenlerden biri bu olabilir
Sünnet karşıtları bu çalışmaları ABD yerine Afrika'da yapıldığı için suçluyorlar. Aslında WHO tarafından yayınlanan istatistikler, ABD'de hasta insan sayısının gelişmiş ülkeler içinde en yüksek olduğunu gösteriyor.
HIV Oranı her 100,000'de, sünnet etmeyen uluslar:
Italya 8.9
İsviçre 6.5
Danimarka 4.4
Fransa 3.5
Hollanda 2.7
Almanya 2.2
Avusturya 2.0
İsveç 2.0
Norveç 1.6
Finlandiya 0.9
Polonya 0.2
Macaristan 0.2
ABD'de oran 16.0 'dır. İlginç olarak, Avrupa'da en yüksek AIDS oranı olan ülkeler, aynı zamanda, en yüksek sünnetli Müslüman göçmen oranına sahip ülkeler. Bu rakamları yorumlayan Fleiss, şöyle yazmıştır:
Doğrulanmamış, sünnetin AIDS'i önlediği efsanesi yalnızca yanlış değil, aynı zamanda tehlikelidir de. Bu, sünnetli Amerikalıları AIDS'e bağışık olduklarını düşündürüp, onları tedbirsiz sekse yönlendirebilir. Bu yalnızca daha fazla AIDS'e yol açacaktır
-Sünnet karşıtları, sünnetin AIDS'i önlemekten çok, yaygınlaştırıcı bir faktör olduğunu söylemektedir. Þu nedenleri sıralıyorlar:
-Sünnet, penis derisini daha sıkılaştıran ve daha geçirgen yapan yaralara yol açar.
-Sünnetli erkekler daha fazla anal ve oral sekse başvururlar, ve homoseksüelliğe daha yatkındırlar
-sünnetli erkekeler daha çok eş değiştirirler
-Sünnetli erkekler kondom kullanmaya daha az isteklidirler ve fazla ön sevişme olmadan penetrasyona başlarlar.
-Sünnetli erkekler AIDS'ten korunduklarına inanırlar ve bu nedenle tehlikeli cinsel ilişkiye girebilirler.
Bu faktörler, karşıtlara göre, azaltmaktan çok AIDS'in yayılmasına yol açarlar. Þunu da eklemek gerekir ki, sadece bir olası AIDS vakasını önlemek için (o da sünnetçilerin iddiasına göre) 23,148 çocuğu sünnet etmek gerekir, bu da 9.6 milyon dolar masrafa yol açar. Eğer sünnetin kendi içindeki tehlikeleri de buna katılırsa, AIDS'i önlemek için sünnet bir topluma daha masraflı ve hayati açıdan daha rikli olabilir.Doktor Ritter konu hakkında şunları yazıyor.
"Açık bir şekilde görülüyor ki, belirli hastalıklara yol açanlar belirli mikroorganizmalarla temastır, vu bunu önlemenin yolu, ilgili vücut organlarını kesmek değil, CYBH için önleyici eğitim ve tıptır
Eylül 1994'te, Dr. Shimon Glick, Negev'deki Ben-Gurion Üniversitesi, Tıp Eğitimi merkezi yöneticisi, bana sünnetsiz olma ve AIDS arasındaki ilişkiyi gösteren bir kağıt gönderdi, ve üzerinde şöyle yazıyordu: “ Eğer Tanrı bir şeyi önermişse, o şey zararlı olamaz”. Buradaki erkek sünneti lehindeki avır açıktır ki, Tanrı'nn yanlış yapamayacağını ispata yöneliktir
_________________
Родион Романович Раскольников

[Raskolnikoff]

III. Ayrımın Arkasındaki Politik Nedenler

Erkek ve kadın sünneti arasında yapılan ayrımı meşrulaştırmak için kullanılan daha önce saydığım tıbbi ve dini nedenlere ek olarak politik nedenler de unutulmamalıdır. 12 Ocak 1992'de Cenevre'deki WHO'dan Dr. Leyla Mehra'ya sordum: “ Neden WHO sadece kadın sünneti ile ilgileniyor ve erkek sünnetini gözönüne almıyor?” Þöyle cevapladı: “Erkek sünneti İncil'de geçiyor. Bizim Yahudilerle başımızın belaya girmesini mi istiyorsun?” Aynı gün Inter-Afrikan komitesinin başkanı Bayan Berhane Ras-work'ı ziyaret ettim. Garip bir şekilde o da, daha önce birbirlerine danıştıklarını ispatlayacak şekilde bana aynı cevabı verdi.
Burada WHO'nun kadın sünneti ile ilgili pek çok belge yayınlayıp konferans düzenlediğini hatırlayalım. Erkek sünneti ile hiç ilgilenmemiştir. Yahudi çevrelerle problem yaratmamak için “kadın sünneti” kelimesini de “kadın jenital sakatlaması” olarak değiştirmiştir.
Bildiğimiz gibi Rabbiler sünnetin Yahudiliğin ve Yahudi Kimliğinin önemli bir parçası oduğunu düşünürler. Bu yüzden, uygulamaya karşı herhangi bir saldırıyı kendi inançlarına karşı yapılmış sayarlar. Yahudi olmayan sünnet karşıtlarını Anti-Semist olarak yargılarlar.
Yahudiler anti-semist terimini Yahudilere düşman olan bütün davranışları betimlemek için kullanırlar. Ne var ki bütün Yahudiler semitik değildirler, ve semitik olanlar da, semitik insanlar topluluğu içinde ufak bir grubu oluştururlar. Öte yandan, sünnet eden toplumlar listesi yaptığımızda, Yahudilerin bunun en küçük kısmını oluşturduğunu, (16 milyonluk düşük nüfusları nedeniyle) buna karşın bir milyarlık Müslümanların ve 350 milyonluk Hıristiyanların ise ilk iki sırayı paylaştığını görürüz. Daha da ötesi, artan sayıda Yahudi çocuklarını sünnet etmemeyi tercih etmektedirler. Son olarak, Yahudi çocuğun sünnetine karşı gösterilecek sessizliğin Yahudilere karşı düşmanca bir tutum olduğunu düşünebiliriz, çünkü bu, onların da diğerleri gibi korumayı gerektirmediğini ve tam bir vücuda hakkı olmadığını ima eder.
Anti-semist suçlamasının tutarsızlığına karşın, erkek sünneti konusundaki tartışmada ciddi yansımaları vardır. İki uygulama hakkındaki benzerliği gizlemek, böylece de Yahudileri gücendirmekten sakınmak için “kadın sünneti” terimi “kadın jenital sakatlaması” olarak değiştirilmiştir.
Erkek ve kadın sünnetini karşılaştırdığım için ben de, 1997'deki Antisemitizm Dünya Raporunda şu şekilde suçlanmıştım:
"Filistinli Hıristiyan asıllı İsviçreli hukukçu Sami Aldeeb tarafından, Nisan ayında, kadın klitoridektomisi ile Yahudi törensel sünnetini kıyaslayarak bu şekilde Yahudilere saldıran bir kitap yayınlanmıştır"
Rapor burada şu başlıklı kitapçığa değinmektedir: “ Yehova ya da Allah adına sakatlamak, erkek ve kadın sünnetinin meşrulaştırılması” Rapordaki döküman, Miriam Pollack'ın da katıldığı 1994'de Maryland'de toplanan 3. Uluslararası Cinsel Sakatlamalar Sempozyumu'nda dağıtılmıştır. Kendisi bu dökümanı değişik Yahudi gruplarına, bana karşı harekete geçmeleri için dağıtmışır. Pek çoğu bana suçlayıcı mektuplar göndermiştir. Lozan'daki 4. Uluslarası Sempozyum'da, belgedeki bazı fikirlere karşı çıkmıştır:
“ ABD'de Yahudi olmayanlar arasındaki yüksek sünnet oranına Yahudilerin sorumlu olduğunu, ya da Yahudilerin rutin bebek sünnetini, gizli Hıristiyan müritler kazanmak için savundukları gibi iddialar yalnızca kötü niyetli değil aynı zamanda yanlıştır da. Bütün bunlar “Yahudi” kelimesini şeytanın vücut bulmuş hali gibi yansıtan düşünceden çok uzak değildir ve abartılmış Yahudi gücü, Yahudi komplosu gibi tehlikeli şeyleri hatırlatmaktadır. Yahudiler, Hıristiyanlardan farklı olarak dinlerini yaymaya çalışmazlar, ve böyle bir şey olduğunda da süreç oldukça uzun ve zahmetlidir. Bu tür düşüncelerin yayılması, Yahudi toplumuna karşı düşmanca bir ortamın oluşmasına yol açmakta, ve ilerde laik Yahudilerin bile diğerleri ile safları sıklaştırmasına yol açarak sünnete karşı hareketin zayıflamasına yolaçma tehlikesini taşımaktadır.
Anti-semitizm suçlaması yalnızca Yahudilerden değil, Hıristiyanlardan da gelmektedir, ve hem Yahudilere hem de olmayanlara yöneliktir. Çocuk Hakları İçin Hemşireler adındaki örgütün kurucusu Yahudi asıllı bir hemşire olan Betty Katz Sperlich şöyle demiştir: “ Yahudi olmayanlar tarafından anti-semist olarak adlandırıldım. Ama bir Yahudi olarak nasıl olur da sünnete karşı tavır almazdım? Yahudi bebeklere bir kötülük yapmış olurdum" Bu ikilemin bir örneğini daha burada belirtelim. 25 Eylül 1998'de, İtalya'nın biyoetik komitesi erkek sünnetini değil ama kadın sünnetini bir kanun ihlali olarak kabul eden bir pozisyon aldı.
Bu komite ayrıca, devlet laikliği nedeniyle, tıbbi olamayan dini sünnetin sosyal sigorta sistemi içine giremeyeceği hükmüne vardı. Aynı gün bir basın açıklamasında, Tüketiciler Derneği Başkanı kararı “ Anti -Yahudi veya Anti- Siyonist” olarak suçladı!
Anti-semist olarak suçlanma korkusu, ABD'de sünnet karşıtı hareketin yalnızca hastanedeki doğumdan sonra yapılan sünnetler ile sınırlanmasına ve dini sünnetlerin gözardı edilmesine yol açmıştır. Ama bu davranış, hareketler için ahlaki bir sorun teşkil eder. Çünkü, Yahudi çocukları korumak için bir neden olmadığını ima eder. Bu davranışın bir sonucu, bazı Yahudi asıllı erkeklerin, yalnız toplumları tarafından kurban durumuna düşürüldüklerini değil, ama aynı zamanda diğerleri tarafından da terkedildiklerini düşünmelerine yol açmıştır. Bu terkedilme de, anlaşılır bir şekilde kendileri tarafından bir çeşit “anti-semitizm” olarak algılanmaktadır
NOCIRC başkanı Marilyn Milos'a, erkek sünnetine karşı çıkması nedeniyle anti-semist olarak suçlanıp suçlanmadığını sordum. Þöyle cevapladı:
Başlangıçta, hiç dini sünnetten bahsetmememe rağmen, anti-semist olarak suçlanıyordum. 1897 yılında Florida'dan Yahudi asıllı bir avukat, çocuklar ve bebekler hakkında yaptıklarım için beni alkışlayan bir mektup gönderdi. Daha sonra da Yahudi ve Müslüman doğan çocukların vücut bütünlüklerini savunmadığım için beni eleştirdi. Bana sordu: “anti-Semist misin?” Artık şunu söylemekten çekinmiyorum ki, bütün çocukların kendi vücutlarına sahip olmaya hakları vardır!
Bir Amerikalı doktor, anti-semist olarak suçlanma korkusunun sonuçlarını şöyle anlatır:
“Sünnetin Yahudi ve İslam inancındaki yeri nedeniyle, pek çok doktor sünnetin sakat bırakan etkilerini diğer Müslüman ve Yahudi asıllı doktor ve hastalarını gücendirmekten ve en çok da anti-semist suçlamasından korktuğu için açıklamaktan çekiniyor. Yahudilerin hassasiyetine dokunmakla ilgili bu irrasyonel korku ABD Sağlık ve İnsan Hizmetleri departmanına da sıçramıştır. Dinsel olmayan sünnetleri engellemek için ne yapılabileceği sorulduğunda cevap, “tıbbi olmayan sünnetlerle ilgili yapılabilecek herhangi bir şeyin, dini gruplarca kendilerine yapılmış bir saldırı olarak algılanabileceği, ve hükümetimizin dinsel uygulamalarla ilgili doğrudan ya da dolaylı olarak böyle bir kararı alamayacağı” olmuştur.
10 Ekim 1996'da, Ontario televizyonu, bir rabbi tarafından başarısız olarak sünnet edilen bir Yahudi çocuğunu anlatan It's a Boy, adlı filmi yayınladı. Bu film, Kanada Yahudi topluluğu tarafından anında “propaganda....anti-Yahudi ve anti-İslam” olarak algılandı. Toronto'daki Simon Wiesenthal Centre for Holocaust Studies “devlet tarafından finanse edilen eğitim amaçlı bir kanalın, en eski Müslüman ve Yahudi geleneklerinden birine karşı bu tür yayınları yapmasının uygunsuz olduğu” açıklamasını yapmıştır. Kanada Yahudi Topluluğu bu açıklamayı desteklemiş, “TVO'nun utanç verici bir şekilde davrandığını” belirtmiş ve şunları eklemiştir:
" Laik, humanist, veya ateist, kim olursa olsun, bu uygulamaya karşı çıkanlar boşuna karşı çıkıyorlar. Tarih boyunca pek çoğu bu uğurda çabalamıştır, çoğunluğu da Yahudilere zarar vermek düşüncesinde idi. Ama tarih ispat ettiği gibi, artık brit milah'ı suçlayamazlar, tıpkı Tanrı'nın bir diğer işareti olan gökkuşağını suçlayamayacakları gibi."
Burada şunu hatılamalıyız ki, dünyadaki bütün ülkelerin kanunları, fiziksel bütünlükten bahseder, ihlal edilmesine caydırıcı cezalar koyar. Ama garip bir şekilde bu hak Evrensel Beyanname'de, Medeni Haklar Antlaşmasında, Çocuk Hakları Anlaşmasında ve Avrupa İnsan Hakları Anlaşmasında atlanır. Bu hakka değinen yalnız iki uluslararası belge vardır, 1969 Amerikan İnsan Hakları Anlaşması ve 1981 Afrika İnsan Hakları Beyannamesi

SONUÇ: BAZI TEMEL NOKTALAR

1) FİZİKSEL BÜTÜNLÜK İLKESİ

Bizi şunlara inandırmak istemediğiniz sürece kadın sünnetine karşı ama erkek sünnetine taraftar olamazsınız.
- Kültürünüz diğerlerinden üstündür.
- Dininiz diğerlerinden daha iyidir.
- Kutsal Kitaplarınız diğerlerinden daha iyidir.
- Kızların korunmaya hakları vardır, erkek çocukların değil.
Ya tamamen reddetmemiz ya da kabul etmemiz gereken bir ilke vardır: fiziksel bütünlüğe sahip olma hakkı. Eğer bu hakkı kabul ediyor isek, onu dinleri, dilleri, ırkları ve konumları ne olursa olsun uygulamamız gerekir. Bu hakkı kabul ettiğim içindir ki, erkek sünnetinin de, tıpkı kadın sünneti gibi, rıza göstermeyen insanlar üzerine herhangi ciddi bir tıbbi neden olmadığı halde uygulandığı durumlarda cezalandırılması gerektiğine inanıyorum. Bu nedenle, kadın sünnetini cezalandıran ancak erkek sünnetini kabul eden, batılı olsun olmasın bütün kanunları ahlak dışı buluyorum.

2) Farklılıklar

Bazıları kadın sünnetinin birinci ya da ikinci tip erkek sünnnetinden çok daha zararlı sonuçları olduğunu kabul edebilir. Aynı şekilde bunu söyleyen, serçe parmağının kesilmesinin bütün elin kesilmesinden çok daha ciddi olduğunu da söyleyebilir. Bu farklılık başkalarına hiçbir tıbbi neden olmadan birinin serçe parmağını kesme hakkını vermez.

3) Tıbbi Faydalar

Çok nadir durumlarda erkek ve kadın sünnetinin de, tıbbi gerekçelerle tıpki serçe parmağının ya da elin kesilmesi gibi kesilebileceği söylenebilir. Ama bana öyle gözüküyor ki, uygulamayı genelleştirmeye çalışan bu tür sözde tıbbi faydalar aslında bu barbarik davranışı olduktan sonra meşrulaştırmaya çalışan argümanlardan başka bir şey değil. Bir doktor olmadığım halde, tabiatın bu kadar büyük bir cerrahi müdahale gerektirecek kadar ağır bir hata yaptığına inanmanın çok safça olacağını düşünüyorum.

4) Başkalarının İsteğine Saygı Gösterme

İbrahim Tanrı'dan sünnet olma emrini aldığında 99 yaşındaydı, İncil'e göre. Bana göre, kullarını tıpkı hayvanları damgalar gibi damgalamayı isteyen Tanrı şüpheli ahlaki durumu olan bir Tanrıdır. İbrahimi ve garip hikayesini unutabiliriz. İncil'i yorumlamak için bu kadar özgür tavır sergileyemeyecek olanlar, İbrahimin sünnet olduğunda bir yetişkin olduğunu hatırlamalıdırlar. Eğer çocuklarımıza saygı gösteriyorsak, en azından 18 yaşına kadar bütün kalmalarına izin vermeliyiz. Penislerini kesip kesmemeye kendileri karar verebileceklerdir. Eğer hoşlarına gidecekse kulaklarını bile kesmeye karar verebilirler.
Kaynak: www.sami-aldeeb.com
Anasayfa

Bibliyografya
Abd-al-Raziq, Abu-Bakr: Al-khitan, ra'y al-din wal-‘ilm fi khitan al-awlad wal-banat, Dar Al-i‘tissam, Cairo, 1989.
Ad hoc working group of international experts on violations of genital mutilation, POB 197, Southfields, New York 10975, USA.
Al-Asbahani: Kitab dala'il al-nubuwwah, Alam al-kutub, Riyad, 1988..
Aldeeb Abu-Sahlieh, Sami A.: Circoncision masculine, circoncision féminine, débat religieux, médical, social et juridique, L'Harmattan, Paris, 2001.
Aldeeb Abu-Sahlieh, Sami A.: Khitan al-dhukur wal-inath ind al-yahud wal-masihiyyin wal-muslimin, al-jadal al-dini, Riad El-Rayyes, Beirut, 2000.
Aldeeb Abu-Sahlieh, Sami A.: Male and female circumcision among Jews, Christians and Muslims: religious, medical, social and legal debate, Shangri-La Publications, Warren Center (PA 19951), 2001, 400 pages
Aldeeb, Sami: Khitan al-dhukur wal-inath ind al-yahud wal-masihiyyin wal-muslimin, al-jadal al-dini, Riad El-Rayyes, Beirut, 2000.
Al-Ghawwabi, Hamid: Khitan al-banat bayn al-tib wal-islam, in: Majallat liwa al-islam, nos 7, 8 and 11, year 11,1951.
Al-Jamal, Abu-al-Ala Kamal Ali: Nihayat al-bayan fi ahkam al-khitan, Maktabat al-iman, Al-Mansurah, 1995.
Al-Jamri, Abd-al-Amir Mansur: Al-mar'ah fi zil al-islam, Dar al-hilal, Beirut, 4th edition, 1986.
Al-Mahdawi, Mustafa Kamal: Al-Bayan bil-Qur'an, Al-dar al-gamahiriyyah, Misratah and Dar al-afaq al-Jadidah, Casablanca, 1990.
Al-Mannawi, Muhammad: Fayd al-qadir sharh al-jami al-saghir, Dar al-ma'rifah, Beirut, 1995.
Al-Saadawi, Nawal: The hidden face of Eve, women in the Arab world, Zed Press, London, 1980.
Al-Sukkari, Abd-al-Salam Abd-al-Rahim: Khitan al-dhakar wa-khifad al-untha min mandhur islami, Dar al-manar, Héliopolis, 1988.
Al-Tabari: Tarikh Al-Tabari, 3rd edition, Iz-ad-Din, Beirut, 1992.
American academy of pediatrics: Report of the ad hoc task force on circumcision, in: Pediatrics, vol. 56 no. 4, October 1975, p. 610-611; www.cirp.org/library/statements/aap/.
Amin, Ahmad: Qamus al-adat wal-taqalid wal-ta'abir al-masriyyah, Maktabat al-nahdah al-masriyyah, Cairo, 1992.
Ammar, Rushdi: Al-adrar al-sihhiyyah al-natijah an khitan al-banat, in: Al-halaqah al-dirasiyyah an al-intihak al-badani li-sighar al-inath, 14-15.10.1979, Jam'iyyat tandhim al-usrah, Cairo, 1979, p. 44-53.
Anba Gregorius, Al-khitan fil-massihiyyah, Faggalah, 1988, p. 20-27
Annand, Mathilde: Aborigènes: la loi du sexe, L'Harmattan, Paris, 2000.
As'ad, Maurice: Khitan al-banat min manzur massihi, Cairo, (s.d.).
Barth, M. Lewis (ed.): Berit mila in the reform context, Berit mila board of reform Judaism, s.l., 1990.
Bigelow, Jim: The Joy of Uncircumcising, restore your birthright and maximize sexual pleasure, Hourglass Book publishing Aptos, CA 95001, 2nd edition 1995.
Bodily integrity for both: the obligation of Amnesty International to recognize all forms of genital mutilation of males as human rights violations, Amnesty international Bermuda, prepared by LeYoni Junos, Section Director, 2nd ed., 1.8.1998, p. 27
Bonsirven, Joseph: Textes rabbiniques des deux premiers siècles chrétiens pour servir à l'intelligence du Nouveau Testament, Pontificio Istituto Biblico, Rome, 1955.
Boyd, Billy Ray: Circumcision exposed, rethinking a medical and cultural tradition, The Crossing Press, Freedom, 1998.
Bruce, James: Travels to discover the source of the Nile in the years 1768-1773, Robinson, Paternoster-Row, London, 1790.
Bryk, Felix: Circumcision in man and woman, its history, psychology and ethnology, American ethnological press, New York, 1943.
Chabukswar, Y. V.: A barbaric method of circumcision amongst some of the Arab tribes of Yemen, in: Indian medical gazette, vol. 56, no 2, February 1921, p. 48-49.
Cohen, Eugene J.: Guide to ritual circumcision and redemption of the first-born son, Ktav Publishing House, New York, 1984.
Cold, C. J.; Taylor, J.: The prepuce, in: BJU, vol. 83, suppl. 1, January 1999, p. 34-44.
Comitato nazionale per la bioetica: Problemi bioetici in una società multietnica: la circoncisione, profili bioetici, Rome, 25 September 1998.
Cutting edge, in: Nursing Times, 19.2.1997, vol. 93, no 8, 1997, p. 2.
Cyrille d'Alexandrie: Lettres festales, Éditions du Cerf, Paris, 1991, p. 373-375
Davis, Elizabeth Gould: The first sex, Penguin Books, New York, 1972, p. 155.
Denniston, George C.: Circumcision: an iatrogenic epidemic, in: Denniston, George C.; Milos, Marilyn Fayre (ed.): Sexual mutilations a human tragedy, Plenum Press, New York and London, 1997, p. 103-109.
Dorkenoo, Efua: Cutting the rose, female genital mutilation: the practice and its prevention, Minority rights publications, London, 1994.
Editor: Circumcision vs. cancer, in: Newsweek 1943, 21:110-111.
Egypt Demographic and Health Survey 1995, National Population Council, Cairo, September 1996.
El-Masry, Youssef: Le drame sexuel de la femme dans l'Orient arabe, Laffont, Paris, 1962.
Female genital mutilation, a joint WHO/UNICEF/UNFPA statement, WHO, Geneva, 1997.
Fink, Aaron J.: A possible explanation for heterosexual male infection with AIDS, in: New England journal of medicine, 1986, 315, p. 1167.
Fleiss, Paul M.: An analysis of bias regarding circumcision in American medical literature, in: Denniston, George C.; Hodges, Frederick Mansfield; Milos, Marilyn Fayre (ed.): Male and female circumcision: medical, legal, and ethical considerations in pediatric practice, Kluwer Academic/Plenum Publishers, New York and London, 1999, p. 379-402
Fleiss, Paul M.: Where is my foreskin? The case against circumcision, in: Mothering, Winter 1997, p. 39.
Gairdner, D.: The fate of the foreskin, a study of circumcision, in: British medical journal, 1949, vol. 2, p. 1433-1437.
Gayman, Dan: Lo, children... our heritage from God, Church of Israel, Schell City (MO), 1991.
Ginzberg, Louis: The legends of the Jews, The Jewish publication society of America, Philadelphia, 12th edition, 1937.
Goldman, Ronald: Circumcision the hidden trauma, how an American cultural practice affects infants and ultimately us all, Vanguard publications, Boston, 1997.
Goldman, Ronald: Questioning circumcision: a Jewish perspective, Circumcision Resource Center, Boston, 1995.
Hammond, Tim: A preliminary poll of men circumcised in infancy or childhood, in: BJU, vol. 83, suppl. 1, January 1999, p. 85-92.
Hand, Eugene A.: Circumcision and venereal disease, in: Archives of dermatology and syphigraphy, 1949; 60, p. 341-346.
Henninger, Joseph: Eine eigenartige Beschneidungensform in Südwestarabien, in: Arabica varia, Universitätsverlag, Fribourg, 1989, p. 393-432 (text published in 1938).
Hodges, Frederick: A short history of the institutionalization of involuntary sexual mutilation in the United States, in: Denniston, George C.; Milos, Marilyn Fayre (ed.): Sexual mutilations a human tragedy, Plenum Press, New York and London, 1997, p. 17-40.
Hodges, Frederick: The history of phimosis from antiquity to the present, in: Denniston, George C.; Hodges, Frederick Mansfield; Milos, Marilyn Fayre (ed.): Male and female circumcision: medical, legal, and ethical considerations in pediatric practice, Kluwer Academic/Plenum Publishers, New York and London, 1999, p. 37-62.
Hoffman, Lawrence A: Covenant of blood, circumcision and gender in rabbinic Judaism, University of Chicago Press, Chicago & London, 1996.
Ibn Abd Al-Hakim: The history of the conquest of Egypt, North Africa and Spain, known as the Futuh Misr, ed. by Charles C. Torrey, Yale University Press, New Haven, 1922.
Ibn-al-Assal, Al-Safi Abu-al-Fada'il: Al-majmu al-safawi, Cairo, 1908.
Ibn-Baz, Abd-al-Aziz: Majmu'at fatawi, Dar al-watan, Riyadh, 1995.
Ibn-Hanbal: Musnad Ibn-Hanbal, Bayt al-afkar al-dawliyyah, Riyadh, 1998.
Ibn-Qayyim Al-Jawziyyah, Shams-al-Din (d. 1351): Tuhfat al-mawdud bi-ahkam al-mawlud, Mu'assasat al-rayyan, Beirut, s.d.
Ibn-Qudamah: Al-Mughni, Maktabat al-Riyad al-hadithah, Riyad, (s.d.).
Jad-al-Haq, Ali Jad-al-Haq: Al-khitan, annex of Al-Azhar, October 1994.
Jad-al-Haq, Jad-al-Haq Ali: Khitan al-banat, in Al-fatawi al-islamiyyah min dar al-ifta al-masriyyah, Wazarat al-awqaf, Cairo, vol. 9, 1983, p. 3119-3125.
Koriech, O. M.: Penile shaft carcinoma in pubic circumcision, in: BJU, vol. 60, July 1987, p. 77.
Kreiss, J. K.; Hopkins, S. G.: The association between circumcision status and human immunodeficiency virus infection among homosexual men, in: J Infect Dis, 1993, 168, p. 1404-1408.
Lantier, Jacques: La cité magique et magie en Afrique noire, Fayard, Paris, 1972.
Laumann, E. O. (et al.): Circumcision in the United States: prevalence, prophylactic effects, and sexual practice, in: JAMA, 1997, 277, p. 1052-1057.
Leslau, Wolf: Coutumes et croyances des Falachas (Juifs d'Abyssinie), Institut d'Ethnographie, Paris, 1957.
Lewis, Joseph: Al-khitan dalalah isra'iliyyah mu'dhiyah, Matabi' dar al-sha'b, Cairo (1971).
Lewis, Joseph: In the name of humanity, Eugenics publishing Company, N.Y., 1956 (first print 1949).
Makhlouf, Hassanayn Muhammad: Hukm al-khitan, in Al-fatawi al-islamiyyah min dar al-ifta’ al-masriyyah, Wazarat al-awqaf, Cairo, vol. 2, 1981, p. 449.
McMillen, S. I. M.: None of these diseases, revised, updated and expanded by David E. Stern, Revell, Grand Rapids (MI), fifteenth printing 1995.
Mutilations sexuelles féminines: dossier d'information, WHO, Geneva (1994).
Nassar, Allam: Khitan al-banat, in Al-fatawi al-islamiyyah min dar al-ifta’ al-masriyyah, Wazarat al-awqaf, Cairo, vol. 6, 1982, p. 1985-1986.
O'Hara K.; O'Hara, J.: The effect of male circumcision on the sexual enjoyment of the female partner, in: BJU, vol. 83, suppl. 1, January 1999, p. 79-84.
Origène: Homélie sur la Genèse, Éditions du Cerf, Paris, 1985.
Philo: Questions and answers on Genesis, transl. Marcus, Harvard University press, Cambridge, 1979.
Philo: The special laws, in: Philo in ten volumes, vol. VII, transl. Colson, Harvard University press, Cambridge, 1984.
Pollack, Miriam: Redefining the sacred, in: Denniston, George C.; Milos, Marilyn Fayre (ed.): Sexual mutilations a human tragedy, Plenum Press, New York and London, 1997, p. 163-173.
Prescott, James W.: Genital pain vs. genital pleasure: Why the one and not the other? in: The Truth Seeker, July-August 1989, 1, p. 14-21.
Rashid, Nur Al-Sayyid: Wida'an lil-khilaf fi amr al-khitan, Dar al-wafa, Al-Mansurah, 1995.
Ravich, Abraham: Preventing VD and cancer by circumcision, Philosophical Library, New York, 1973, p. 45-46.
Ravich, Abraham: The relationship of circumcision to cancer of the prostate, in: Journal of urology, 1942, 48, p. 298-299.
Ravich, Abraham; Ravich, R. A.: Prophylaxis cancer of the prostate, penis and cervix by circumcision, in: New York State journal of medicine, 1951, 51:1519-20.
Rickwood, A. M. K.: Medical indications for circumcision, in: BJU, vol. 83, suppl. 1, January 1999, p. 45-51, p. 45-51.
Ritter, Thomas J.: Say no to circumcision, Hourglass, Aptos, 1992.
Rizq, Samyah Sulayman: Nahwa istratijiyyah i'lamiyyah li-muwajahat al-khitan, Maktabat al-anglo al-masriyyah, Cairo, 1994.
Romberg, Rosemary: Circumcision and the Christian parent, s.d. and s.l. Available also in: www.noharmm.org/christianparent.htm.
Romberg, Rosemary: Circumcision, the painful dilemma, Bergin & Garvey Publishers, Massachusetts, 1985.
Rosner, Fred: Sex ethics in the writings of Moses Maimonides, Bloch Publishing Co., New York, 1974.
Salim, Muhammad Ibrahim: Dalil al-hayran fi hukm al-khifad wal-khitan kama yarah al-fuqaha wal-atibba, Maktabat al-Qur'an, Cairo, 1994.
Shaltout, Mahmoud: Al-fatawi, Dar al-shourouq, Cairo & Beirut, 10th edition, 1980.
Shame on TVO, in: The Canadian Jewish news, 17.10.1996.
Spock, Benjamin: Letter to Editor, in: Moneysworth, vol. 5, no 5, 29.3.1976, p. 12.
Stengers, Jean; Van Neck, Anne: Histoire d'une grande peur: la masturbation, Éditions de l'université de Bruxelles, Bruxelles, 1984.
Strabon: Géographie de Strabon, trad. par Amédée Tardieu, vol. 3, Hachette, Paris, 1909.
Tafsir al-Qur’an al-karim (Tafsir al-manar), Dar al-ma‘rifah, 2nd edition, Beirut, [1980?].
The Talmud of Babylonia, transl. Jacob Neusner, Scholars Press, Atlanta, 1993.
Thesiger, Wilfred: Arabian sands, Longmans, London, 1959.
Thomas Aquinas: The Summa Theologica, transl. Fathers of the English Dominican Province, Benziger Bros. edition, 1947, in: www.ccel.org/a/aquinas/summa/home.html, IaIIae, q. 102, a. 5, ad 1.
Toubia, Nahid; Izett, S: Female genital mutilation, an overview, WHO, Geneva, 1998.
Van Howe, Robert S. (I): Neonatal circumcision and HIV infection, in: Denniston, George C.; Milos, Marilyn Fayre (ed.): Sexual mutilations a human tragedy, Plenum Press, New York and London, 1997, p. 99-129.
Van Howe, Robert S. (II): Why does neonatal circumcision persist in the United States? in: Denniston, George C.; Milos, Marilyn Fayre (ed.): Sexual mutilations a human tragedy, Plenum Press, New York and London, 1997, p. 111-119.
Wallerstein, Edward: Circumcision: an American fallacy, Springer Publishing, New York, 1980.
Warren, John P.: Norm UK and the medical case against circumcision, a British perspective, in: Denniston, George C.; Milos, Marilyn Fayre (ed.): Sexual mutilations a human tragedy, Plenum Press, New York and London, 1997, p. 77-83.
Wiswell, T. E.; Bass, J. W.: Decreased incidence of urinary tract infections in circumcised male infants, in: Pediatrics, 1985, 75, p. 901-903.
Wolbarst, Abraham L.: Circumcision and penile cancer, in: Lancet 1932, 1, p. 150-153.
Zenie-Ziegler, Wedad: La face voilée des femmes d'Egypte, Mercure de France, Paris, 1985.
Zwang, Gérard: Functional and erotic consequences of sexual mutilations, Denniston, George C.; Milos, Marilyn Fayre (ed.): Sexual mutilations a human tragedy, Plenum Press, New York and London, 1997, p. 67-76.
_________________
Родион Романович Раскольников